Εργατικό ατύχημα εργαζόμενου υπαγομένου στην ασφάλιση του Ι.Κ.Α.- Απαλλαγή του εργοδότη τόσο της κατά το κοινό δίκαιο υποχρεώσεώς του προς αποζημίωση του παθόντος, όσο και της υπό του ν. 551/1914 ειδικής αποζημιώσεως. – Μόνο όταν το ατύχημα οφείλεται σε δόλο του εργοδότη ή των υπ’αυτού προστηθέντων, γεννάται υποχρέωση του εργοδότη προς καταβολή στον παθόντα της διαφοράς μεταξύ του ποσού της κατά το κοινό δίκαιο αποζημιώσεως και του ολικού ποσού των υπό του Ι.Κ.Α. χορηγούμενων παροχών. Η ανωτέρω απαλλαγή καλύπτει και την περίπτωση της ειδικής αμελείας, εκείνη δηλαδή κατά την οποία το ατύχημα έγινε, διότι δεν τηρήθηκαν οι διατάξεις των ισχυόντων νόμων, διαταγμάτων, ή κανονισμών περί των όρων ασφαλείας.- Ο παθών όμως ή τα μέλη της οικογενείας του, σε περίπτωση θανάτου αυτού, διατηρούν την αξίωση χρηματικής ικανοποιήσεως λόγω ηθικής βλάβης ή ψυχικής οδύνης (κατά περίπτωση), η οποία κρίνεται πάντοτε κατά το κοινό δίκαιο, το οποίο σημαίνει, ότι για τη θεμελίωση της εν λόγω αξιώσεως αρκεί το κατά το κοινό δίκαιο πταίσμα του εργοδότη ή του υπ’αυτού προστηθέντος. – Περιστατικά.- Επί μισθώσεως έργου υπάρχει πρόστηση του εργολάβου από τον εργοδότη, μόνο όταν στη συγκεκριμένη περίπτωση ο εργοδότης, ρητώς ή σιωπηρώς, ιδίως εκ της φύσεως του έργου, επεφύλαξε στον εαυτό του τη διεύθυνση και την επίβλεψη της εκτελέσεως του έργου και ειδικότερα το δικαίωμα της παροχής οδηγιών προς τον εργολάβο.- Η κρίση του δικαστηρίου της ουσίας ότι οι επικαλούμενες και προσκομιζόμενες ένορκες βεβαιώσεις έχουν γίνει νομοτύπως, μετά από προηγούμενη κλήτευση του αντιδίκου προ 24 τουλάχιστον ωρών, αποτελεί εκτίμηση πραγματικού γεγονότος η οποία δεν υπόκειται στον έλεγχο του Αρείου Πάγου.