Σήμερα η Ευρώπη βρίσκεται σ΄ένα μεταβατικό στάδιο. Εκείνο το πρότυπο της βιομηχανικής εποχής που κυριάρχησε κατά το παρελθόν σταδιακά συρρικνώνεται αφήνοντας τη θέση του σε κάτι νέο, στα πλαίσια του οποίου ακόμη και η ίδια η εργασία μεταλλάσσεται.

Θεωρεί λοιπόν ο γνωστός Γάλλος κοινωνιολόγος της εργασίας Andre Gorz, οτι οδεύουμε σίγουρα σε μια καινούργια μορφής επιχείρηση χωρίς μισθωτούς πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης. Η επιχείρηση μεταμορφώνεται σ΄ενα αυτορυθμιζόμενο δεικτιακό σύστημα, το οποίο περιλαμβάνει ενα μεγάλο αριθμό αλληλοσυνδεόμενων μονάδων μικρού μεγέθους. Πολλές απο αυτές τις μονάδες αποτελούν ατομικές επιχειρήσεις άϋλου κεφαλαίου, υψηλής όμως διανοητικής προστιθέμενης αξίας.

Για να επιτύχει ομως η Ευρώπη τη μετάβασή της στην μεταβιομηχανική εποχή και για να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τις προκλήσεις του αναδυόμενου κοινωνικοοικονομικού προτύπου οφείλει να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα ώστε να καταστήσει την οικονομία της ανταγωνιστική σε παγκόσμιο επίπεδο. Αυτός όμως ο στόχος δεν μπορεί να επιτευχθεί εις βάρος της κοινωνικής προόδου και αυτό γιατί οικονομική και κοινωνική πρόοδο πρέπει να συμβαδίζουν. Στη βάση αυτή η Ευρωπαϊκή Ενωση πρέπει «να προωθεί την εναρμονισμένη και ισόρροπη ανάπτυξη των οικονομικών δραστηριοτήτων σαν σύνολο, την αειφόρο και μη πληθωρική ανάπτυξη με σεβασμό για το περιβάλλον, τη μεγάλου βαθμού σύγκλιση των οικονομικών επιδόσεων, τα υψηλά επίπεδα απασχόλησης και κοινωνικής προστασίας, την άνοδο του επιπέδου και της ποιότητας ζωής, την οικονομική και κοινωνική συνοχή καθώς και την αλληλεγγύη μεταξύ των Κρατών μελών» (Αρθρο G2 της Σύμβασης περί Ευρωπαϊκής Ενωσης, 1992).

Αναγνωρίζεται λοιπόν ρητά οτι η επανάκτηση της οικονομικής ανταγωνιστικότητας πρέπει να συμβαδίζει με την κοινωνική πρόοδο, γεγονός που επιβεβαιώθηκε για άλλη μια φορά τον Νοέμβριο του 1993, όπου η Επιτροπή προώθησε την πράσινη Βίβλο για την ευρωπαϊκή κοινωνική πολιτική. Αυτή η αρχή ισχύει ιδιαίτερα σε ο,τι αφορά την ασφάλεια και την υγεία στο χώρο εργασίας, σ΄εναν τομέα όπου παρόλη την πρόοδο που σημειώθηκε και στις προσπάθειες που έχουν καταβληθεί απο όλους τους ενδιαφερόμενους, τόσο ο αριθμός των εργατικών ατυχημάτων οσο και η συχνότητα εμφάνισης επαγγελματικών ασθενειών παραμένουν ακόμη σε υψηλά επίπεδα, με κόστος που απειλεί την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων και που σαφώς πρέπει να μειωθεί με τη δημιουργία ενός καλού περιβάλλοντος εργασίας, οπου ο κάθε εργαζόμενος θα απολαμβάνει ικανοποιητικές συνθήκες προστασίας της υγείας και της ασφάλειας. Η παρούσα εργασία αποτελείται απο τρία μέρη:

Στο πρώτο μέρος παρουσιάζεται συνοπτικά το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και ο τρόπος λειτουργίας των κοινοβουλευτικών Επιτροπών. Στη συνέχεια αναλύεται ο ρόλος και οι αρμοδιότητες της Επιτροπής των Κοινωνικών Υποθέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, στα πλαίσια της οποίας εκπονήθηκαν οι Εκθέσεις.

Στο δεύτερο μέρος γίνεται μια συνοπτική παρουσίαση των Εκθέσεων για την υγιεινή και την ασφάλεια των εργαζομένων αναφέροντας το έγγραφο της Συνεδρίασης, το όνομα του Εισηγητή, το τίτλο της Εκθεσης και τέλος το (τα) έγγραφα της Επιτροπής, πάνω στα οποία βασίστηκαν οι Εκθέσεις.

Τέλος στο τρίτο μέρος επιχειρείται μια ανασκόπιση της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης για την υγιεινή και την ασφάλεια κατά την εργασία μετά την εφαρμογή της Ενιαίας Πράξης, πολιτική που αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της ευρωπαϊκής πολιτικής.