ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑΣ ΩΣ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΤΥΧΗΜΑ – ΜΟΝΟΜΕΡΗΣ ΒΛΑΠΤΙΚΗ ΜΕΤΑΒΟΛΗ – ΕΚΔΙΚΗΤΙΚΗ ΑΠΟΛΥΣΗ – ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΜΙΣΘΩΤΟΥ
Ως εργατικό ατύχημα θεωρείται και ο τραυματισμός του εργαζόμενου εξαιτίας έκτακτης και αιφνίδιας επενέργειας εξωτερικού αιτίου, άσχετου προς την σύσταση του παθόντος, αλλά συνδεομένου με την εργασία του, λόγω της εμφανίσεώς του κατά την εκτέλεση ή με αφορμή την εκτέλεση αυτής. Η τελευταία περίπτωση συντρέχει όταν το ατύχημα δεν αποτελεί την άμεση συνέπεια της εκτελέσεως της εργασίας, αλλά συνδέεται προς αυτήν με σχέση αιτίου και αποτελέσματος, ως εκ του ότι, λόγω της εργασίας, δημιουργήθηκαν οι περιστάσεις που ήσαν αναγκαίες για την επέλευσή του και οι οποίες δεν θα υπήρχαν χωρίς την εργασία. Κρίση ότι, στην περίπτωση της εφεσείουσας εργαζομένης, η συνεχής πίεση για την εκτέλεση των ιδιαίτερα αυξημένων καθηκόντων που της είχαν ανατεθεί, η απαίτηση που εξέφραζε ο νόμιμος εκπρόσωπος της εργοδότριας για αύξηση του όγκου της εργασίας με την ανάθεση και άλλης εργασίας και σε δεύτερη εταιρεία του ιδίου ομίλου με απειλή απολύσεως, η επιμονή και ο τρόπος που αυτή η απαίτηση εκφραζόταν, καθώς και η εξυβριστική και απειλητική συμπεριφορά του νομίμου εκπροσώπου της εργοδότριας, προκάλεσαν την ψυχολογική και νευρική κατάπτωση της εργαζομένης, η οποία τελούσε πλέον υπό έντονη πίεση, εν όψει μάλιστα και του κινδύνου απώλειας της εργασίας της σε περίπτωση πραγματοποιήσεως της απειλής, αφού ανθρωπίνως ήταν αδύνατον να αντεπεξέλθει σε όσα της ζητούσε η εργοδότρια να εκτελεί, σε συνδυασμό με την οικονομική ανάγκη που η εργαζόμενη είχε για εργασία και την δυσκολία ανεύρεσης νέας εργασίας, με αποτέλεσμα η εργαζόμενη να μην έχει πλέον την δυνατότητα να αποφασίσει λογικά, να της δημιουργηθούν τάσεις αυτοκαταστροφής και να προβεί στον αυτοτραυματισμό της – απόπειρα αυτοκτονίας. Συνεπώς, το ατύχημα αυτό, ανεξαρτήτως του ότι οφειλόταν σε εκούσια πράξη της εργαζομένης, έχει τον χαρακτήρα του εργατικού ατυχήματος. – Μονομερής βλαπτική μεταβολή. Έννοια, προϋποθέσεις, συνέπειες και αμυντικά μέσα αντιμετώπισής της. Σιωπηρή αποδοχή της. – Αναιτιώδης ο χαρακτήρας της καταγγελίας της σύμβασης εργασίας αορίστου χρόνου. Εκτός αν υπαγορεύεται από ταπεινά ελατήρια (εκδικητική απόλυση). Καταγγελία για οικονομοτεχνικούς λόγους. Αρχή της ultima ratio. Κοινωνικά και οικονομικά κριτήρια επιλογής απολυτέων. Κρίση ότι, εν προκειμένω, η απόλυση της εργαζομένης έγινε για λόγους εκδίκασης επειδή εκείνη αρνήθηκε να συμμορφωθεί προς την μονομερή βλαπτική μεταβολή και επειδή προσέφυγε στην Επιθεώρηση Εργασίας, και όχι οικονομικοτεχνικούς λόγους, δεδομένου και του ότι, κατά τον χρόνο της απόλυσης της εφεσείουσας, η εργοδότρια προέβαινε σε προσλήψεις εργαζομένων. – Ο εργοδότης, δυνάμει του διευθυντικού του δικαιώματος, δεν έχει υποχρέωση να απασχολεί πραγματικά τον μισθωτό, εκτός εάν η άρνηση του αυτή υπερβαίνει τα όρια της Α.Κ. 281, όπως συμβαίνει όταν από την μη απασχόληση προσβάλλεται χωρίς λόγο η προσωπικότητα του μισθωτού. 
Κυριότερες διατάξεις: Ν. 551/1915 άρθρα 1 και 16. Α.Κ. άρθρα 71, 281, 648, 649, 652, 653, 656, 669 παρ. 2, 914, 933 και 932. Ν. 2112/1920 άρθρα 1 και 7 εδ. α΄ . Ν. 3198/1955 άρθρα 3 και 5. Ν. 1264/1982 άρθρο 23 παρ. 2.