Η αντέφεση στην διαδικασία των εργατικών διαφορών ασκείται παραδεκτώς και με τις προτάσεις, εφ' όσον μέσω αυτής προσβάλλονται μόνο τα ήδη εγκληθέντα με την έφεση κεφάλαια της προσβαλλομένης οριστικής αποφάσεως, καθώς και τα αναγκαίως συνεχόμενα με αυτά. Η ευθύνη του εργοδότη για την καταβολή της υπό του νόμου προβλεπομένης αποζημιώσεως σε περίπτωση εργατικού ατυχήματος είναι αντικειμενική. Απαλλάσσεται όμως αυτός από την άνω υποχρέωση, εάν ο παθών είναι ασφαλισμένος στον κλάδο εργατικών ατυχημάτων του ΙΚΑ ή στον ίδιο κλάδο άλλου ασφαλιστικού οργανισμού που παρέχει ίση ή μεγαλυτέρα αποζημίωση από εκείνη του ν. 551/1915. Μείωση της ανωτέρω αποζημιώσεως μέχρι του μισού αυτής μπορεί να επιδικασθεί κατά την κρίση του δικαστηρίου, εάν ο παθών επέδειξε ειδική αμέλεια, που συνίσταται μόνο στην εκ μέρους του αδικαιολόγητη παραβίαση διατάξεων των ισχυόντων νόμων ή διαταγμάτων ή συναφών κανονισμών της αρμοδίας αρχής ή του κυρίου της επιχειρήσεως και έχουν κυρωθεί από την πρώτη, οι οποίοι θέτουν τους όρους ασφαλείας στην εργασία και όχι οποιαδήποτε άλλη αμέλεια. Οι παθόντες από εργατικό ατύχημα δικαιούνται, κατά την επιλεκτική τους κρίση να ασκήσουν κατά του εργοδότη είτε την εκ του ν. 551/1915 αξίωση αποζημιώσεως είτε τις εκ των περί αδικοπραξιών διατάξεων, του κοινού δικαίου αντίστοιχη αξίωση, όταν το ατύχημα επήλθε από δόλο του εργοδότη ή των υπ'αυτού προστηθέντων προσώπων, ή σε εργασία ή επιχείρηση στην οποία δεν τηρήθηκαν οι διατάξεις νόμων κλπ περί των όρων ασφαλείας και εξ αιτίας της μη τήρησής τους.
Κυριότερες διατάξεις: Κ.Πολ.Δ. άρθρα 674 παρ.1 και 523 παρ.1 Ν. 551/1916 άρθρα 1,6 και 16. Α.Κ. άρθρο 914.