Οι παθόντες από εργατικό ατύχημα δικαιούνται να ασκήσουν την από το κοινό αστικό δίκαιο αξίωση αποζημιώσεως, εφ' όσον το ατύχημα επήλθε στην εργασία, στην οποία δεν τηρήθηκαν από τον εργοδότη οι διατάξεις περί των όρων ασφαλείας. Ως όροι ασφαλείας νοούνται μόνο εκείνοι που προβλέπονται για την ασφάλεια των εργαζομένων και καθορίζονται από ειδικές διατάξεις και όχι εκείνοι που προβλέπονται για την ασφάλεια τρίτων, ούτε εκείνοι που υπαγορεύονται από τη γενική υποχρέωση προνοίας υπέρ των εργαζομένων. Η αξίωση της οικογενείας του θανόντος από εργατικό ατύχημα για χρηματική ικανοποίηση της ψυχικής τους οδύνης, κατά τους όρους της Α.Κ. 932, είναι νόμιμη, διότι δεν αποτελεί αποζημίωση για περιουσιακή ζημιά. Αρκεί στην επέλευση του εργατικού ατυχήματος να συνετέλεσε αδικοπραξία του εργοδότη ή των προστιθέντων του, όπως την εννοεί η διάταξη του άρθρου 914 ΑΚ, η οποία μπορεί να υπάρχει και στην περίπτωση που δεν συντρέχει η ειδική αμέλεια του άρθρου 16 παρ.1 του ν. 551/1915, οπότε η αξίωση για χρηματική ικανοποίηση μπορεί να συρρέει με την περιορισμένη αποζημίωση του άρθρου 3 του ν. 551/1915.
Κυριότερες διατάξεις: Ν. 551/1915 άρθρα 3 και 16 Α.Κ. άρθρα 662, 914, 922, 928, 932 και 298.