Χρόνος εργασίας. – Έννοια αυτού. – Ο χρόνος ο οποίος απαιτείται για τη μετάβαση του εργαζομένου από την κατοικία του στον τόπο παροχής της εργασίας του και επιστροφής από αυτήν δεν αποτελεί, κατά κανόνα, χρόνο εργασίας, αλλά χρόνο διατιθέμενο από τον εργαζόμενο προς εκπλήρωση της υποχρεώσεώς του προς παροχή της συμφωνημένης εργασίας του. – Ελλείψει αντιθέτου συμφωνίας, δεν μπορεί να τεθεί ζήτημα παροχής υπερωριακής απασχολήσεως του εργαζομένου κατά τη διάρκεια του χρόνου αυτού. – Η εφαρμογή της Α.Κ. 281 προϋποθέτει ύπαρξη δικαιώματος και άσκησή του. – Η άρνηση, όμως, του δικαιώματος από εκείνον κατά του οποίου στρέφεται δεν συνιστά άσκηση, ώστε να τίθεται ζήτημα παραβιάσεως ή μη των ορισμών της Α.Κ. 281. – Μονομερής βλαπτική μεταβολή των όρων της συμβάσεως εργασίας. – Έννοια αυτής. – Περιπτωσιολογία. – Δικαιώματα του εργαζομένου στην περίπτωση κατά την οποία ο εργοδότης προέβη σε μονομερή βλαπτική μεταβολή γι’αυτόν των όρων εργασίας. – Μεταφορά της εργοδοτικής επιχειρήσεως σε άλλον τόπο για λόγους οικονομικοτεχνικούς. – Κρίση ότι η άρνηση της επιχειρήσεως να αναγνωρίσει ως χρόνο εργασίας τον χρόνο μετακινήσεως εργαζομένου της, με δικό της μεταφορικό μέσο, από τον τόπο κατοικίας του στο νέο τόπο εργασίας του, απέχοντα 55 χιλιόμετρα, δεν συνιστά μονομερή βλαπτική μεταβολή των όρων της συμβάσεώς του, ούτε είναι καταχρηστική.
Κυριότερες διατάξεις: Π.δ. της 27.6/4.7.1932 άρθρο 14 παρ.1. Α.Κ. άρθρα 281, 288, 648 επ., 652. Ν. 2112/1920 άρθρο 7.