το άρθρον 75 του Συντάγματος, Εκδίδομεν τον επόμενον Νόμον, ψηφισθέντα υπό τής Βουλής καί της Γερουσίας.

Επί έργων απολογιστικώς δια λογαριασμόν του Δημοσίου η άλλου Νομικοί προσώπου δημοσίου δικαίου εκτελουμένων, απαγορεύεται η έκ μέρους του Δημοσίου ανάληψις έναντι του αναδόχου των έργων τής υποχρεώσεως προς άποζημίωσιν των κατά τας διατάξεις του νόμου 5511 δικαιούμενων προσώπων λόγω ατυχήματος εκδιαίου συμβάντος έν τή εργασίοι ή έξ αφορμής αυτής, ωσαύτως δέ και ή εκ μέρους του Δημοσίου ανάληψις υποχρεώσεως προς καταβολήν των σχετικών ασφαλίστρων, πάσα δε αντίθετος συμφωνία είναι άκυρος καί θεωρείται μή γενομένη.

Έπί των απολογιστικώς, διά λογαριασμόν του Δημοσίου αναληφθέντων προ τής ισχύος του παρόντος έργων έφ’ ών διά συμφωνίας ανέλαβον παρά τοΰ εργολήπτου τήν υποχρέωσιν τής παροχής αποζημιώσεως λόγω ατυχημάτων έκ διαίου συμβάντος έκ της εργασίας ή έξ αφορμής αυτής, ϊσχυουσιν αί κάτωθι διατάξεις.
1) Πάσα σχετική υποχρέωσις προς αποζημίωσιν έκ τοιούτου ατυχήματος καί αν τούτο έλαβε χώραν προ τής ισχύος του παρόντος βαρύνει εφεξής το Δημόσιον, υποχρεούμενον απ’ ευθείαι έναντι του δικαιούχου, εκπροσωπούμενου εκτός τής πρωτευούσης έν μέν ταίς περιφερείαις Γενικής Διοικήσεως υπό του Νομικού Συμβούλου αυτής, αλλαχού δέ υπο του Οικονομικού ’Εφόρου.
2) Aι κατά την προηγουμένην παράγραφον αγωγαί παραγράφονται μετά τρίμηνον από της άπομακρύνσεως τού εργάτου έκ τής εργασίας, προκειμένου περί μικροατυχημάτων, έκτος εάν δ αμέσως προϊστάμενος αυτοΰ έλαβεν οπωσδήποτε γνώσιν του ατυχήματος ή άνηγγέλθη τοΰτο παρά του παθόντος εις αντιπρόσωπον της επιχειρήσεως ή καί του Δημοσίου, της αναγγελίας δυναμένης να γίνη δι’ έγγραφου κοινοποιούμενου άτελώς διά δικαστικού κλητήρας.
Ως μικροατυχήματα ορίζονται τα επιφέροντα προσωρινήν ανικανότητα ή μερικήν διαρκή τοιαύτην μή υπερβαίνουσαν τα 25 % τής όλης ικανότητος του παθόντος.
Επί των προ τής ισχύος του παρόντος λαβόντων χώραν ατυχημάτων το κατά την προηγουμένην διάταξιν τρίμηνον άρχεται άπό της ισχύος του παρόντος Νόμου, έφ’ οσον ο παθών δεν υπηρετεί πλέον έν τή επιχειρήσει, άλλως, από τής απομακρύνσεως αΰτου έκ της εργασίας.
3) Από της ισχύος του παρόντος νόμου αί διαφοραί αί αντικεμενον έχουσαι αξιώσεις λόγον ατυχήματος έκ βιαίου συμβάντος έπελθόντος εις εργάτην ή υπάλληλον έκ των οπωσδήποτε απασχολούμενου εϊς τά απολογιστικώς διά λογαριασμόν του Δημοσίου εκτελούμενα έργα και υπερβαίνοντος το ποσόν των 5000 δραχμών υπάγονται εϊς τήν αρμοδιότητα του Πρωτοδικείου.
4)    Διαφοραί έξ ατυχημάτων εκκρεμοϋσαι κατά τήν ίσχυν του παρόντος ενώπιον του Ειρηνοδίκου καί μή συζητηθεΐσαι τουλάχιστον εις πρώτην συζήτησιν εκδικάζονται υπο του Πρωτοδικείου προσδιοριζομένης δικασίμου επιμελεία τών διαδίκων.
Έπί εκκρεμουσών διαγορών συζητηθεισών τουλάχιστον εις πρώτην συζήτησιν ή καί έπί ασκήσεως ένδικων μέσων επί αποφάσεων έκδεδομενων επ’ αυτών ίσχύουσι τα ήδη νομοθετημένα
 

1)  Πάσα έκ των νόμων 2112 και 4558 ή εκ του Β. Διατάγματος της, 16ης Ιουλίου 1920 «περί επεκτάσεως του νόμου 2112 περί καταγγελίας συμβάσεως εργασίας των ιδιωτικών υπαλλήλων και επί τεχνιτών, εργατών καί υπηρετών» αγωγή περί αποζημιώσεως λόγω απολύσεως προσώπων εργαζόμενων εις τα απολογιστικώς διά λογαριασμόν του Δημοσίου εκτελούμενα έργα παραγράφεται μετά εξ μήνας από τής πραγματοποιήσεως της απολύσεως.
2) Οσον αφορά τας άνατιθεμένας υπό του αναδόχου τμηματικάς εκτελέσεις έργων εις διαφόρους υπεργολάβους ισχύει το άρθρον 8ον του Νόμου 5511.
 

Ο Εiρηνοδίκης, έφ’ όσον είναι αρμόδιος, ή ό Πρόεδρος των Πρωτοδικών, προκειμένου περί απαιτήσεων υπαγόμενων εις την αρμοδιότητα τοy Πρωτοδικείου, δύναται τή αιτήσει του μισθωτού (υπαλλήλου, εργάτου, τεχνίτου, υπηρέτου) οιασδήποτε έν γένει επιχειρήσεως να επιδικάση εϊς τούτον προσωρινώς κατά την διαδικασίαν των άρθρων 634 έως 639 τής Πολ. Δικονομίας χρηματικόν ποσόν κατ’ αποκοπήν ή κατά μήνα έναντι των καθυστερουμένων μισθών ή της ένεκα καταγγελίας της συμβάσεως της εργασίας ή ατυχήματος ή έν γένει έκ της συμβάσεως εργασίας αξιουμένης αποζημιώσεως, οσάκις συντρέχει περίπτωσις διατροφής ή θεραπείας άσθενειας του αιτοΰντος ή τής συζύγου αυτού ή των τέκνων ή γονέων αΰτοΰ.

Εις την πρώτην παράγραφον του άρθρου 7 του αυτοΰ νόμου 5511 και μετά τήν λέξιν «συντάξιμος» προστίθεταί η λέξις «πραγματική».
Μετά τήν τρίτην παράγραφον τοΰ αυτού άρθρου 7 του ιδίου νόμου προστίθενται τα κάτωθι «εις τους υπαλλήλους του γραφείου ελέγχου των απολογιστικώς διά λογαριασμόν του Δημοσίου εκτελουμένων έργων δύναται να χορηγηθή αναρρωτική άδεια μέχρις ενός μηνός μετά πληρών αποδοχών καί κατά τας ισχυούσας διατάξεις περί αναρρωτικών άδειων και διά τους υπαλλήλους της Διευθυνσεως των Δημοσίων έργων του Υπουργείου Συγκοινωνίας».
«Εις άπαν το προσωπικόν του έν λόγω γραφείου ελέγχου (τεχνικόν, διοικητικόν κλπ) δύναται νά χορηγηθή μηνιαίον επίδομα καθοριζόμενου δι’ αποφάσεως του Υπουργού Συγκοινωνίας δι’ οδοιπορικά καί ημερησίαν αποζημίωσιν των διά την έκτος τής έδρας του υπηρεσίαν καταβαλλόμενου εκ του ποσου της αξίας των έργων, μη χορηγουμένου έν τη περιπτώσει ταυτη εις τούτους διά την αυτήν αιτίαν ετέρου τίνος ποσού έκ του Δημοσίου Ταμείου.
Ό παρών νόμος ψηφισθείς υπό της Βουλής και της Γερουσίας και παρ’ 'Ημών σήμερον εκδοθείς, δημοσιευθήτω διά τής Εφημερίδας τής Κυβερνήσεως και εκτελεσθήτω ώς νόμος του Κράτους.   
Έν Αθήναις τή 26 Νοεμβρίου 1934.

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΖΑΪΜΗΣ
Οι Υπουργοί

’Επί της Συγκοινωνίας
Π. ΡΑΛΛΗΣ
Εθεωρήθη και ετέθη ή μεγάλη του Κράτους σφραγίς.

Έν Άθήναις τή 29 Νοεμβρίου 1934.
'Ο Υπουργός της Δικαιοσύνης
ΣΠ. ΤΑΛΙΑΔΟΥΡΟΣ