Ο ασφαλισμένος του Ι.Κ.Α. δικαιούται σύνταξης λόγω αναπηρίας από ατύχημα όχι μόνον όταν το ατύχημα επέφερε την αναπηρία του σε συντάξιμο ποσοστό, αλλά και όταν το ατύχημα επέφερε το αποτέλεσμα αυτό λόγω της προηγούμενης κατάστασης της υγείας του, από την οποία όμως αυτός δεν εκωλύετο στην εργασία του μέχρι του ατυχήματος.
Όταν ο ασφαλισμένος είναι ανάπηρος λόγω ατυχήματος όχι όμως σε συντάξιμο ποσοστό και αργότερα καθίσταται ανάπηρος σε συντάξιμο ποσοστό από άλλη αιτία, δικαιούται σύνταξης αναπηρίας από ατύχημα ή από κοινή νόσο, αναλόγως του αν η ανικανότητα προέρχεται προεχόντως από την πρώτη ή τη δεύτερη αιτία, σύμφωνα με αιτιολογημένη σχετική κρίση των ασφαλ. Οργάνων και των διοικ. Δικαστηρίων.
Για το σχηματισμό της κρίσης του περί της προέχουσας αιτίας της ασφαλιστικής αναπηρίας, τα ασφαλ. Όργανα και τα διοικ. Δικαστήρια δεν δεσμεύονται από την κρίση των Υγειον. Επιτροπών, αλλά σχηματίζουν τη δική τους κρίση, αφού λάβουν υπόψη το ποσοστό της υγειονομικής αναπηρίας αλλά και άλλους παράγοντες (ηλικία, επάγγελμα, συνθήκες εργασίας κ.λπ.).