Εργατικό ατύχημα. Σε περίπτωση εργατικού ατυχήματος που οφείλεται είτε σε πταίσμα του κυρίου της επιχείρησης, είτε σε πταίσμα των προστηθέντων από αυτόν προσώπων, γεννάται υπέρ του εργάτη ή υπαλλήλου που ζημιώθηκε αξίωση χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής του βλάβης. Η αξίωση αυτή γεννάται έναντι του εργοδότη του παθόντος και των προσώπων που προστήθηκαν από αυτόν, έστω κι αν ο ζημιωθείς είναι ασφαλισμένος στο ΙΚΑ. Ο εργολάβος, όταν δεν εξαρτάται από τον εργοδότη, δεν θεωρείται ότι βρίσκεται σε σχέση προοστήσεως μαζί του και συνεπώς είναι ανεύθυνος ο εργοδότης. Σε περίπτωση όμως που ο εργοδότης έχει επιφυλάξει στον εαυτό του τη διεύθυνση και επίβλεψη της εκτέλεσης του έργου, ο εργολάβος, αφού υπακούει στις οδηγίες του, θεωρείται προστηθείς.
(Ν. 551/1915· 34, παρ. 2, 60, παρ. 3 α.ν. 1846/51· 299, 914, 922, 932, 681, 688-691 ΑΚ).