ΑΠΟΧΗ ΛΟΓΩ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ
Η αποχή λόγω ασθενείας υπαλλήλου ΚΤΕΛ που δεν έχει προκαλέσει διαρκή ανικανότητα, δε χαρακτηρίζεται ως αδικαιολόγητη και δεν εξομοιώνεται με καταγγελία της συμβάσεως εργασίας του, διότι γι΄ αυτούς τους υπαλλήλους δεν ισχύουν τα υπό του άρθρου 3 του ν. 4558/1930 καθοριζόμενα ανώτατα χρονικά όρια ασθενείας, εφ΄ όσον οι εν λόγω υπάλληλοι έχουν ειδοποιήσει εγκαίρως τον εργοδότη τους και υποβάλλουν γνωμάτευση της αρμοδίας υγειονομικής επιτροπής του ΙΚΑ. Επομένως ο εργοδότης δε δικαιούται να θεωρήσει ως καταγγελία της συμβάσεως εργασίας την αποχή υπαλλήλου του που διαρκεί περισσότερο από τα όρια βραχείας ασθενείας της ανωτέρω διατάξεως, εφ΄ όσον έχει ειδοποιηθεί για την ασθένεια στην οποία οφείλεται η αποχή και έχει υποβληθεί η ιατρική γνωμάτευση που καλύπτει το χρονικό διάστημα της απουσίας. Στο μέτρο που καταγγελία της συμβάσεως εργασίας αποτελεί δικαίωμα και όχι υποχρέωση του εργοδότη, ο τελευταίος δεν υποχρεούται ν΄ απολύσει τον εργαζόμενό του, ο οποίος, μετά τη διαπίστωση της ανικανότητάς του λόγω ασθενείας, διακόπτει την απασχόλησή του ή εξακολουθεί να προσφέρει την εργασία του. Οι ημέρες αποχής του εργαζομένου από την εργασία λόγω ασθενείας, χωρίς να δικαιούται το μισθό του από τον εργοδότη, έστω και εάν επιδοτείται από το ΙΚΑ, δε θεωρούνται ως ημέρες ασφάλισης, διότι το επίδομα ασθενείας δεν αποτελεί μισθό.
Κυριότερες διατάξεις: Ν. 2112/1920 άρθρο 5 παρ. 3. Ν. 4558/1930 άρθρο 3. Π.δ. 229/1994 άρθρα 13 και 14. Α.ν. 1846/1951 άρθρο 31. Α.Κ. άρθρα 657 και 658.