ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΤΥΧΗΜΑ – ΧΡΗΜΑΤΙΚΗ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ – ΑΛΛΟΔΑΠΟΙ ΝΑΥΤΙΚΟΙ
Εργατικό ατύχημα ναυτικού. Για την προστασία του ναυτικού που ασθένησε κατά τη διάρκεια της ναυτολογήσεώς του, δεν είναι αναγκαία η ύπαρξη αιτιώδους συνδέσμου μεταξύ εργασίας και ασθένειας, σε αντίθεση με τη θεμελίωση της αξιώσεως που απορρέει από εργατικό ατύχημα. Επομένως, ασθένεια που εμφανίσθηκε κατά τη διάρκεια της εργασίας του ναυτικού στο πλοίο, θεωρείται ως απότοκος της εργασίας του σε αυτό. Η αξίωση αποζημίωσης από εργατικό ατύχημα είτε στηρίζεται στο κοινό αστικό δίκαιο είτε στο ν. 551/1915, δεν υπόκειται σε τέλος δικαστικού ενσήμου. Κρίση ότι στην ένδικη περίπτωση δεν αποδείχθηκε ότι η ασθένεια του αποβιώσαντα ναυτικού οφείλετο σε υπαίτια παράβαση των κανονισμών ασφαλείας από πλευράς πλοιάρχου και πλοιοκτήτριας. Απόρριψη της κυρίας βάσεως της αγωγής με την οποία διεκδικείτο πλήρης αποζημίωση κατά τις κοινές περί αδικοπραξίας διατάξεις. Αποδοχή της αγωγής κατά την επικουρική της βάση με την οποία ζητείτο η εκ του ν. 551/1915 αποζημίωση, διότι η εκ του νόμου τούτου ευθύνη του εργοδότη είναι αντικειμενική και συνεπώς δεν απαιτείται η απόδειξη υπαιτιότητάς του. Οι ελληνικές σ.σ.ν.ε. που κυρώνονται με απόφαση του ΥΕΝ και δημοσιεύονται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, εφαρμόζονται και σε αλλοδαπούς ναυτικούς χωρίς έρευνα του όρου της αμοιβαιότητας. Απόρριψη και του αγωγικού αιτήματος περί επιδικάσεως χρηματικής ικανοποιήσεως λόγω ψυχικής οδύνης διότι ο θάνατος του ναυτικού δεν οφείλετο σε υπαιτιότητα του εργοδότη του.
Κυριότερες διατάξεις: Ν. 551/1915 άρθρα 1 και 16 ΚΙΝΔ άρθρα 53, 66, 84 και 106 παρ. 2. Β.δ. της 24.7/25.8.1920. Α.Κ. άρθρα 25, 297, 298, 648 επ., 680, 914 και 932