Θάνατος ναυτικού από πνιγμό κατόπιν βύθισης του πλοίου. ΔΣ Ρώμης 1980. Εφαρμοστέο το ελληνικό δίκαιο. Ευθύνη κοινού δικαίου. Χρηματική ικανοποίηση λόγω ψυχικής οδύνης. ΔΣ περί ασφάλειας της ανθρώπινης ζωής στη θάλασσα (SOLAS) 1974. Εφοπλισμός και διαχείριση.
Διεθνής Σύβαση Ρώμης 1980 (κυρ. ν. 1792/88, ισχύς από 1.4.1991) για το εφαρμοστέο δίκαιο στις συμβατικές ενοχές. Προβλέπει ότι η σύμβαση διέπεται από το δίκαιο που επέλεξαν ελεύθερα τα συμβαλλόμενα μέρη έστω και αν είναι δίκαιο μη συμβληθέντος κράτους στη ΔΣΡ χωρίς προϋπόθεση αμοιβαιότητας. Η επιλογή του εφαρμοστέου δικαίου δεν μπορεί να στερήσει το ναυτικό από την προστασία που του εξασφαλίζουν οι αναγκαστικού δικαίου διατάξεις που θα ήταν εφαρμοστέο αν δεν είχε γίνει η επιλογή δηλ. διαζευκτικά του δικαίου της χώρας: (α) όπου ο ναυτικός παρέχει την εργασία του, ήτοι του δικαίου της σημαίας του πλοίου, εκτός αν είναι σημαία ευκαιρίας, (β) με την οποία από το σύνολο των περιστάσεων συνδέεται στενότερα η σύμβαση ναυτολόγησης (γ) όπου βρίσκεται η εγκατάσταση που προσέλαβε το ναυτικό και (δ) του δικάζοντος δικαστή. Πρόκειται για τους «κανόνες άμεσης εφαρμογής» που ρυθμίζουν αναγκαστικά την περίπτωση ανεξάρτητα από το εφαρμοστέο στη σύμβαση δίκαιο και στους οποίους περιλαμβάνεται ο κν 551/1915 και οι ΣΣΝΕ.
Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 25 και 26 ΑΚ, 1, 2 και 3 επ. ΔΣΡ, 914 ΑΚ, 1 και 16 κν 551/1915 και 66 ΚΙΝΔ συνάγεται ότι η ευθύνη από ναυτεργατικό ατύχημα είναι διάφορη και δεν ταυτίζεται με την ευθύνη από αδικοπραξία. Δε ρυθμίζεται από το άρθρο 26 ΑΚ αλλά από το δίκαιο που κατ΄ άρθρ. 25 ΑΚ και τις διατάξεις της ΔΣΡ διέπει τη σύμβαση ναυτικής εργασίας εφόσον πραγματοποιείται κατά την εκτέλεση ή με αφορμή την εργασία.
Ευθύνη κοινού δικαίου κατ΄ άρθρ. 16 κν 551/1915. Ο παθών από ναυτεργατικό ατύχημα ή σε περίπτωση θανάτου του οι συγγενείς του, δικαιούνται να εγείρουν αγωγή του κοινού δικαίου κα να ζητήσουν κατ΄ άρθρο 297, 298, 914 και 922 ΑΚ πλήρη αποζημίωση μόνο αν το ατύχημα μπορεί να αποδοθεί σε δόλο του εργοδότη ή τω προστηθέντων από αυτόν ή έχει επέλθει σε εργασία, στην οποία δεν τηρήθηκαν οι διατάξεις ισχυόντων νόμων, διαταγμάτων και κανονισμών για τους όρους ασφαλείας των εργαζομένων και βρίσκεται σε αιτιώδη συνάφεια με τη μη τήρηση των διατάξεων αυτών.
Χρηματική ικανοποίηση λόγω οδύνης των συγγενών θανόντος ναυτικού. Επιδικάζεται εφόσον το ατύχημα οφείλεται σε πταίσμα του εργοδότη ή των προστηθέντων από αυτόν.
ΔΣ περί ασφάλειας της ανθρώπινης ζωής στη θάλασσα (SOLAS) 1974 (κυρ. ν. 1045/80) όπως τροποποιήθηκε με το Πρωτόκολλο του Λονδίνου του 1978 (κυρ. ν. 1159/81). Προβλέπει στο εδ. γ΄ του υπό του τίτλου «Τήρησις των όρων μετά την επιθεώρησιν» του Κανονισμού 11, ότι οσάκις συμβαίνει ατύχημα στο πλοίο ή ανακαλύπτεται ελάττωμα που επηρεάζει δυσμενώς την ασφάλεια του πλοίου ή την απόδοση ή την επάρκεια των σωσιβίων μέσων ή του λοιπού εξαρτισμού, ο πλοίαρχος ή ο πλοιοκτήτης αναφέρουν τούτο το ταχύτερο δυνατό στην Αρχή, στο διορισμένο επιθεωρητή ή στον αναγνωρισμένο Οργανισμό που είναι υπεύθυνοι για την έκδοση του σχετικού πιστοποιητικού, οι οποίοι θα αποφασίσουν αν είναι αναγκαία η διενέργεια επιθεώρησης επί του πλοίου. Αποτελεί ειδικό όρο ασφαλείας για τους εργαζομένους στο πλοίο. Η παράβαση του όρου αυτού συνίσταται στη μη ειδοποίηση από τους υπόχρεους περί του επισυμβάντος ελαττώματος του πλοίου και συνεπάγεται ευθύνη κοινού δικαίου προς αποζημίωση από ναυτεργατικό ατύχημα εφόσον υπάρχει αιτιώδης σύνδεσμος μεταξύ της μη τήρησης του όρου και του ατυχήματος.
Ναυτολόγηση Φιλιππίνιου ναυτικού σε πλοίο ψυγείο υπό κυπριακή σημαία με την ειδικότητα του προσοντούχου ναύτη. Συμφωνία περί εφαρμογής των όρων της αναθεωρημένης Συμβάσεως Εργασίας για Φιλιππίνιους ναυτικούς και έχουν εγκριθεί από τη Διεύθυνση υπερπόντιας Απασχόλησης των Φιλιππίνων. Δε συνάγεται συμφωνία περί εφαρμογής στη σύμβαση ναυτικής εργασίας του δικαίου των Φιλιππίνων. Εφαρμοστέο το ελληνικό δίκαιο εφόσον από το σύνολο των συνθηκών η σύμβαση συνδέεται στενότερα με την Ελλάδα (το πλοίο είναι ελληνικών συμφερόντων, η διαχείριση και εκμετάλλευσή του γίνονται από εταιρεία που έχει εγκαταστήσει τα γραφεία της στον Πειραιά, ο Πρόεδρος αυτής είναι Έλληνας και εκμεταλλεύεται το πλοίο δια ίδιον όφελος, ο πλοίαρχος και οι περισσότεροι αξιωματικοί του πληρώματος είναι Έλληνες που έχουν προσληφθεί στην Ελλάδα και πληρώνονται σε δραχμές ενώ ο ναυτικός γνώριζε κατά την κατάρτιση της ατομικής του σύμβασης ότι το πλοίο είναι ελληνικών συμφερόντων αφού ακριβώς δίπλα από την επωνυμία της αντισυμβαλλόμενής του εταιρείας αναγράφεται η λέξη Ελλάς).
Θάνατος του ναυτικού κατόπιν βύθισης του πλοίου. Αξίωση αποζημίωσης του πατέρα αυτού λόγω στέρησης της νόμιμης διατροφής που του όφειλε. Εφαρμοστέο είναι το δίκαιο των Φιλιππίνων δηλ. της τελευταίας κοινής ιθαγενείας του ναυτικού κατά το χρόνο του θανάτου του και του πατέρα του (άρθρ. 18 ΑΚ). Οι σχετικές διατάξεις του ΑΚ εφόσον από κανένα στοιχείο της δικογραφίας δεν προκύπτει το ακριβές περιεχόμενό τους.
Εφοπλισμός. Έννοια. Στηρίζεται σε κάποια έννομη σχέση εμπράγματη ή ενοχική (μίσθωση, χρησιδάνειο, επικαρπία κλπ) ή σε απλή πραγματική κατάσταση. Βασική προϋπόθεση η βούληση του εφοπλιστή να ασκεί για λογαριασμό του τη ναυτική επιχείρηση. Η εκμετάλλευση ξένου πλοίου που ασκεί ο εφοπλιστής μπορεί να αποτελεί αντικείμενο δραστηριότητας περισσότερων προσώπων που ενεργούν από κοινού χωρίς να ενδιαφέρει ο εσωτερικός σύνδεσμος που ενδεχομένως υπάρχει μεταξύ τους. Διαφέρει από τη διαχείριση και πρακτόρευση.
Κρίση ότι ο πρόεδρος ΔΣ της φερομένης ως διαχειρίστριας του πλοίου εταιρείας, ο οποίος είχε οργανώσει επιχείρηση και πραγματοποιούσε υπερπόντιες μεταφορές εμπορευμάτων, στην επιχείρηση αυτή είχε εντάξει το πλοίο που είχε τη ναυτική διεύθυνση, διόριζε τον πλοίαρχο, προσλάμβανε το πλήρωμα, εισέπραττε τους ναύλους, κατέβαλε τα έξοδα εκμετάλλευσής του και διενεργούσε όλες τις συναφείς με την εκμετάλλευσή του πράξεις όχι ως Πρόεδρος ΔΣ αλλά δι΄ ίδιον λογαριασμό και προς το συμφέρον του, ήταν εφοπλιστής.