ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΤΥΧΗΜΑ ΣΤΟΝ ΠΡΟΑΥΛΙΟ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΛΗΞΗ ΤΟΥ ΩΡΑΡΙΟΥ – ΗΘΙΚΗ ΒΛΑΒΗ
Εργατικό ατύχημα κατά την εκτέλεση ή με αφορμή την εκτέλεση της εργασίας. Η περίπτωση συντρέχει όταν το ατύχημα δεν αποτελεί την άμεση συνέπεια της εκτέλεσης της εργασίας, αλλά συνδέεται προς αυτήν με σχέση αιτίου και αποτελέσματος, ως εκ του ότι, λόγω της εργασίας, δημιουργήθηκαν οι ιδιαίτερες εκείνες πραγματικές συνθήκες και περιστάσεις που ήσαν αναγκαίες για την επέλευσή του και οι οποίες δεν θα υπήρχαν χωρίς την εργασία. – Οι διατάξεις του άρθρου 16 παρ. 1 του ν. 551/1915, κατά τις οποίες ο παθών σε εργατικό ατύχημα δικαιούται να ασκήσει την αγωγή του κοινού αστικού δικαίου και να ζητήσει πλήρη αποζημίωση μόνο όταν το ατύχημα μπορεί να αποδοθεί σε δόλο του εργοδότη ή των προστηθέντων του ή όταν επήλθε σε εργασία στην οποία δεν τηρήθηκαν οι διατάξεις νόμων, διαταγμάτων ή κανονισμών για τους όρους ασφαλείας των εργαζομένων και εξαιτίας της μη τηρήσεως των διατάξεων αυτών, αναφέρονται στην επιδίκαση αποζημιώσεως για περιουσιακή ζημία και όχι στη χρηματική ικανοποίηση, για την οποία δεν υπάρχει πρόβλεψη στον ανωτέρω νόμο και εφαρμόζονται γι’ αυτό μόνο οι γενικές διατάξεις. Επομένως, για να δικαιούται ο παθών σε εργατικό ατύχημα χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης, αρκεί να συντέλεσε στην επέλευση του ατυχήματος πταίσμα του εργοδότη ή των προστηθέντων από αυτόν, δηλαδή αρκεί να συντρέχει οποιαδήποτε αμέλεια αυτών. – Περίπτωση εργαζομένου ο οποίος μετά την λήξη του ωραρίου του και ενώ βρισκόταν στον προαύλιο χώρο της επιχείρησης όπου το προσωπικό στάθμευε τα αυτοκίνητα, στην προσπάθειά του να σώσει ένα σκυλάκι από πνιγμό, έπεσε πατώντας απρόσεκτα σε λάσπη και σάπια φύλλα και υπέστη συντριπτικό κάταγμα δύο σπονδύλων, καταστάς από το ατύχημα παραπληγικός. – Κρίση ότι το ατύχημα αυτό ήταν εργατικό, και ότι ο υπαίτιος για την επέλευσή του ήταν ο εργαζόμενος κατά 60% λόγω της απροσεξίας του, και κατά 40% οι εργοδότες, λόγω της αμέλειάς τους περί τον καθαρισμό του αυλίου χώρου από τα φύλλα και τα μπάζα.
Κυριότερες διατάξεις: Ν. 551/1915 άρθρα 1, 2 και 16. Α.Κ. άρθρα 662, 914 και 932. Π.δ. 16/1996 άρθρα 2, 4 και 7 παρ. 3. Κ.Πολ.Δ. άρθρο 559 αρ. 1 και 19,