Το τελευταίον έδάφιον τού άρθρου 17 τού από 16 Μαρτίου 1923 Διατάγματος «περί κανονισμού τών μέτρων υγιεινής και καθαριότητας τών σταφίδαποθηκών» αντικαθίσταται ώς έξης: «Επιτροπή άποτελουμένη από τόν Επιθεωρητήν καί Επόπτην Έπιθεωρήσεως Εργασίας τής περιφερείας, τόν υγειονομικόν ιατρόν, ή έν ελλείψει τοίούτου τόν άστυίατρον της περιφερείας, τον αστυνόμον της πόλεως ή τού τμήματος έν ω κείται ή άποθήκη, επιθεωρεί κατ’ έτος, και κατά την εποχήν τής κατεργασίας τό προσωπικόν τών αποθηκών, καί βεβαιούται ότι τούτο δεν πάσχει άπό μεταδοτικήν τινα νόσον (φθίσιν, συφιλίδα, λέπραν, τραχώματα και εκδήλους δερματοθεραπείας) παρέχουσα πιστοποιητικόν υγείας εις έκαστον τών εργαζομένων»,
Εις τό τέλος του αύτοΰ άρθρου, προστίθεται τρίτη παράγραφος, έχουσα ώς ακολούθως: «Ή ανωτέρω έπιτροπή μεθ’ εκάστην, έπιθεώρησιν τού προσωπικού, προβαίνει καί εις έπιθεώρησιν τής αποθήκης και έφ’ όσον βεβαιωθή οτι αυτή τηρεί τούς απαιτουμένους όρους υγιεινής καί καθαριότητος χορηγεί πιστοποιητίκόν έμφαίνον την κατάστασιν αύτης εΐς τον ίδιοκτήτην, άλλως, προσκαλείται, ούτος όπως εντός χρονικού διαστήματος υπό τής επιτροπής βριζόμενου συμμορφωθώ προς τάς υποδείξεις αυτής ίνα μετά τούτο βεδαιουμενον υπό του Έπιθεωρητού και ιατρού, χορηγηθή αυτώ το άνωτέρω πιστοποιητικόν.
«Αί ανωτέρω διατάξεις έφαρμάζονται καί διά τάς άποθήκας σύκων, περί ων προνοεί τό άπό 30 Οκτωβρίου 1924 Διάταγμα «περί κανονισμού τών όρων εργασίας έν τοίς έργαστηρίοις καί ταίς άποθήκαις σύκων»
Εις τόν αυτόν Ήμέτερον Υπουργόν άνατίθεμεν την δημοσίευσιν καί έκτέλεσιν τού παρόντος Διατάγματος.