Αποφ. 28240 Φ. 701.2, Πυρ.Διατ. 3γ/1995 (ΦΕΚ 717/Β` 18.8.1995)

Οι αίθουσες συγκέντρωσης κοινού, ανάλογα με τη χωρητικότητα ατόμων, κατατάσσονται στις εξής κατηγορίες:
α. ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ «Α» χωρητικότητας μέχρι 200 άτομα
β. ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ «Β» χωρητικότητας από 201 μέχρι 1.000 άτομα.
γ. ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ «Γ» χωρητικότητας από 1.001 άτομα και άνω.
3.  Το άρθρο 4 αντικαθίσταται ως εξής:
 

1. Ο πληθυσμός κάθε αίθουσας συγκέντρωσης κοινού υπολογίζεται ως εξής:
Α. Χώροι με σταθερές θέσεις:
Όπου υπάρχουν σταθερές θέσεις με ατομικά καθίσματα ο πληθυσμός είναι ίσος με τον αριθμό των καθισμάτων. Όπου υπάρχουν συνεχή καθίσματα, όπως πάγκοι, κερκίδες κ.λπ., ο πληθυσμός υπολογίζεται με βάση την αναλογία 1 άτομο/0.45 μέτρα μήκους καθίσματος.
Β. Χώροι χωρίς σταθερές θέσεις:
(1) Σε πολυσύχναστους χώρους ο πληθυσμός υπολογίζεται με βάση την αναλογία 1 άτομο/0.65 τετραγωνικά μέτρα εμβαδού δαπέδου.
(2) Σε χώρους μικρότερου συνωστισμού, όπως εστιατόρια, καφενεία, ζαχαροπλαστεία, λέσχες, αίθουσες συνεδριάσεων, μουσεία, βιβλιοθήκες, μόνιμα εκθεσιακά κέντρα, κέντρα διασκέδασης, μπαρ, ο πληθυσμός υπολογίζεται με βάση την αναλογία 1 άτομο/1.40 τετραγωνικά μέτρα εμβαδού δαπέδου.
(3) Σε αίθουσες αναμονής ή χώρους όρθιων ο πληθυσμός υπολογίζεται με βάση την αναλογία 1 άτομο/0.35 τετραγωνικά μέτρα εμβαδού δαπέδου.
(4) Για αθλούμενους σε χώρους άσκησης και αθλοπαιδιών, όπως σε αγωνιστικούς χώρους γυμναστηρίων, σε αίθουσες γυμναστικής, χορού, ο πληθυσμός υπολογίζεται με βάση την αναλογία 1 άτομο/5 τετραγωνικά μέτρα εμβαδού δαπέδου.
(5) Για αθλούμενους σε αίθουσες δεξαμενών των κολυμβητηρίων ο πληθυσμός υπολογίζεται με βάση την αναλογία 1 άτομο/5 τετραγωνικά μέτρα επιφανείας νερού.
2. Για τον υπολογισμό των παραπάνω εμβαδών λαμβάνονται υπόψη μόνο οι επιφάνειες δαπέδων των κυρίων χώρων που προορίζονται για την εκάστοτε δραστηριότητα περιλαμβανόμενων και των διαδρόμων κυκλοφορίας που βρίσκονται μέσα σ’ αυτούς.
3. Κατά τον υπολογισμό του πληθυσμού αιθουσών συγκέντρωσης κοινού πρέπει να λαμβάνονται υπόψη και τα εξής:
α. Ένας χώρος συγκέντρωσης κοινού μπορεί να έχει μία αποκλειστική δραστηριότητα ή να προσφέρεται για πολλαπλές μη ταυτόχρονες δραστηριότητες.
β. Ένας χώρος συγκέντρωσης κοινού μπορεί κατά τη λειτουργία του να έχει διαφορετικές πυκνότητες συγκέντρωσης του κοινού κατά περιοχές του, ήτοι περιοχή με σταθερές θέσεις και περιοχή χωρίς σταθερές θέσεις.
γ. Ένας ενιαίος χώρος μπορεί να έχει περιοχές με διαφορετικές δραστηριότητες συγκέντρωσης κοινού ταυτόχρονα.
Για την περίπτωση (α) ως πληθυσμός του χώρου θεωρείται αυτός της δυσμενέστερης δραστηριότητας, για δε τις περιπτώσεις (β) και (γ) πληθυσμός του χώρου θεωρείται το άθροισμα των επί μέρους συναθροίσεων.
4. Σε κάθε αίθουσα συγκέντρωσης κοινού χωρίς σταθερές θέσεις αναρτάται σε εμφανές σημείο κοντά στην είσοδο αυτής πινακίδα, στην οποία αναγράφεται ο ανώτερος επιτρεπόμενος αριθμός ατόμων. Υπεύθυνος για την ανάρτηση και διατήρηση της πινακίδας αυτής είναι ο εκμεταλλευτής της αίθουσας.
5.  Η παράγραφος 1 του άρθρου 7 αντικαθίσταται ως εξής:
1.    Κάθε αίθουσα συγκέντρωσης κοινού κατηγορίας «Α» υποχρεούται να διαθέτει δύο (2) εξόδους κινδύνου προς κοινόχρηστη οδό ή πόρτες προς διάδρομο ή άλλους χώρους που να οδηγούν από διαφορετικές κατευθύνσεις σε δύο ανεξάρτητες οδούς διαφυγής. Κατ' εξαίρεση αίθουσες συγκέντρωσης κοινού με πλυθυσμό μικρότερο των 50 ατόμων επιτρέπεται να διαθέτουν μία (1) έξοδο, εφόσον δεν στεγάζονται σε ορόφους υποκείμενους των κυρίων εξόδων του κτιρίου.
5, Η παρ. 2 του άρθρου 10 αντικαθίσταται ως εξής:
2. Όλα τα κτίρια που στεγάζουν αίθουσες συγκέντρωσης κοινού των κατηγοριών Β και Γ υποχρεούνται να τοποθετούν σύστημα χειροκίνητης ενεργοποίησης συναγερμού, για την έγκαιρη εκκένωση σε περίπτωση πυρκαγιάς ή άλλου συμβάντος. Το σύστημα χειροκίνητης ενεργοποίησης του κοινού θα είναι σύμφωνα με το παράρτημα Α της παρούσας διάταξης.
6.  Στην παρ. 2 του άρθρου 12 προστίθεται εδάφιο γ που έχει ως εξής:
γ. Από την υποχρέωση των παραπάνω εδαφ. α και β απαλλάσσονται αίθουσες συγκέντρωσης κοινού με πληθυσμό μικρότερο των 50 ατόμων.
7.  Μετά το άρθρο 12 προστίθενται άρθρα 12Α και 12Β που έχουν ως εξής:
 

Όπου υπάρχουν σταθερές θέσεις με ατομικά καθίσματα ο πληθυσμός είναι ίσος με τον αριθμό των καθισμάτων. Όπου υπάρχουν συνεχή καθίσματα, όπως πάγκοι, κερκίδες κ.λπ., ο πληθυσμός υπολογίζεται με βάση την αναλογία 1 άτομο/0.45 μέτρα μήκους καθίσματος.

(1) Σε πολυσύχναστους χώρους ο πληθυσμός υπολογίζεται με βάση την αναλογία 1 άτομο/0.65 τετραγωνικά μέτρα εμβαδού δαπέδου.
(2) Σε χώρους μικρότερου συνωστισμού, όπως εστιατόρια, καφενεία, ζαχαροπλαστεία, λέσχες, αίθουσες συνεδριάσεων, μουσεία, βιβλιοθήκες, μόνιμα εκθεσιακά κέντρα, κέντρα διασκέδασης, μπαρ, ο πληθυσμός υπολογίζεται με βάση την αναλογία 1 άτομο/1.40 τετραγωνικά μέτρα εμβαδού δαπέδου.
(3) Σε αίθουσες αναμονής ή χώρους όρθιων ο πληθυσμός υπολογίζεται με βάση την αναλογία 1 άτομο/0.35 τετραγωνικά μέτρα εμβαδού δαπέδου.
(4) Για αθλούμενους σε χώρους άσκησης και αθλοπαιδιών, όπως σε αγωνιστικούς χώρους γυμναστηρίων, σε αίθουσες γυμναστικής, χορού, ο πληθυσμός υπολογίζεται με βάση την αναλογία 1 άτομο/5 τετραγωνικά μέτρα εμβαδού δαπέδου.
(5) Για αθλούμενους σε αίθουσες δεξαμενών των κολυμβητηρίων ο πληθυσμός υπολογίζεται με βάση την αναλογία 1 άτομο/5 τετραγωνικά μέτρα επιφανείας νερού.
2. Για τον υπολογισμό των παραπάνω εμβαδών λαμβάνονται υπόψη μόνο οι επιφάνειες δαπέδων των κυρίων χώρων που προορίζονται για την εκάστοτε δραστηριότητα περιλαμβανόμενων και των διαδρόμων κυκλοφορίας που βρίσκονται μέσα σ’ αυτούς.
3. Κατά τον υπολογισμό του πληθυσμού αιθουσών συγκέντρωσης κοινού πρέπει να λαμβάνονται υπόψη και τα εξής:
α. Ένας χώρος συγκέντρωσης κοινού μπορεί να έχει μία αποκλειστική δραστηριότητα ή να προσφέρεται για πολλαπλές μη ταυτόχρονες δραστηριότητες.
β. Ένας χώρος συγκέντρωσης κοινού μπορεί κατά τη λειτουργία του να έχει διαφορετικές πυκνότητες συγκέντρωσης του κοινού κατά περιοχές του, ήτοι περιοχή με σταθερές θέσεις και περιοχή χωρίς σταθερές θέσεις.
γ. Ένας ενιαίος χώρος μπορεί να έχει περιοχές με διαφορετικές δραστηριότητες συγκέντρωσης κοινού ταυτόχρονα.
Για την περίπτωση (α) ως πληθυσμός του χώρου θεωρείται αυτός της δυσμενέστερης δραστηριότητας, για δε τις περιπτώσεις (β) και (γ) πληθυσμός του χώρου θεωρείται το άθροισμα των επί μέρους συναθροίσεων.
4. Σε κάθε αίθουσα συγκέντρωσης κοινού χωρίς σταθερές θέσεις αναρτάται σε εμφανές σημείο κοντά στην είσοδο αυτής πινακίδα, στην οποία αναγράφεται ο ανώτερος επιτρεπόμενος αριθμός ατόμων. Υπεύθυνος για την ανάρτηση και διατήρηση της πινακίδας αυτής είναι ο εκμεταλλευτής της αίθουσας.
5.  Η παράγραφος 1 του άρθρου 7 αντικαθίσταται ως εξής:
1.    Κάθε αίθουσα συγκέντρωσης κοινού κατηγορίας «Α» υποχρεούται να διαθέτει δύο (2) εξόδους κινδύνου προς κοινόχρηστη οδό ή πόρτες προς διάδρομο ή άλλους χώρους που να οδηγούν από διαφορετικές κατευθύνσεις σε δύο ανεξάρτητες οδούς διαφυγής. Κατ' εξαίρεση αίθουσες συγκέντρωσης κοινού με πλυθυσμό μικρότερο των 50 ατόμων επιτρέπεται να διαθέτουν μία (1) έξοδο, εφόσον δεν στεγάζονται σε ορόφους υποκείμενους των κυρίων εξόδων του κτιρίου.
5, Η παρ. 2 του άρθρου 10 αντικαθίσταται ως εξής:
2. Όλα τα κτίρια που στεγάζουν αίθουσες συγκέντρωσης κοινού των κατηγοριών Β και Γ υποχρεούνται να τοποθετούν σύστημα χειροκίνητης ενεργοποίησης συναγερμού, για την έγκαιρη εκκένωση σε περίπτωση πυρκαγιάς ή άλλου συμβάντος. Το σύστημα χειροκίνητης ενεργοποίησης του κοινού θα είναι σύμφωνα με το παράρτημα Α της παρούσας διάταξης.
6.  Στην παρ. 2 του άρθρου 12 προστίθεται εδάφιο γ που έχει ως εξής:
γ. Από την υποχρέωση των παραπάνω εδαφ. α και β απαλλάσσονται αίθουσες συγκέντρωσης κοινού με πληθυσμό μικρότερο των 50 ατόμων.
7.  Μετά το άρθρο 12 προστίθενται άρθρα 12Α και 12Β που έχουν ως εξής:

1. Ορισμός
Με τον όρο «Υπαίθριος χώρος» νοείται κάθε μη στεγασμένος χώρος συνάθροισης κοινού, του οποίου η όλη διαμόρφωση περιορίζει την ελεύθερη και άμεση διαφυγή του κοινού προς τα έξω από αυτόν ασφαλή χώρο και απαραίτητα, όλες οι οδεύσεις διαφυγής μέχρι τις τελικές εξόδους δεν διέρχονται μέσα από κλειστούς χώρους.
2.  Υπολογισμός θεωρητικού πληθυσμού
Όπου υπάρχουν σταθερές θέσεις, με ατομικά καθίσματα ο θεωρητικός πληθυσμός είναι ίσος με τον αριθμό των καθισμάτων. Στους χώρους που δεν υπάρχουν σταθερές θέσεις ο θεωρητικός πληθυσμός υπολογίζεται με βάση την αναλογία 1 ατόμου / 5 τετραγωνικά μέτρα εμβαδού δαπέδου.
3.  Οδεύσεις διαφυγής. Τελικές έξοδοι.
Από κάθε σημείο υπαίθριου χώρου συνάθροισης κοινού πρέπει να εξασφαλίζεται η διαφυγή προς δύο τουλάχιστον τελικές εξόδους. Το μήκος όδευσης διαφυγής μέχρι την τελική έξοδο είναι απεριόριστο. Οι τελικές έξοδοι πρέπει κατά το δυνατόν να είναι απομακρυσμένες μεταξύ τους και σε τέτοια διάταξη ώστε: να ελαχιστοποιείται η πιθανότητα να φραχθούν συγχρόνως.
Ο αριθμός και τα ελάχιστα πλάτη των τελικών εξόδων δίνονται στο παρακάτω πίνακα:

Για κάθε 900 άτομα επιπλέον προστίθεται μια τουλάχιστον έξοδος με ελάχιστο πλάτος 1,80 μέτρα.
4.    Φωτεινή Σήμανση - Φωτισμός Οδεύσεων Διαφυγής.
Για την φωτεινή σήμανση και τον φωτισμό των οδεύσεων διαφυγής υπαίθριων χώρων συνάθροισης κοινού, ισχύουν τα αναφερόμενα στα άρθρα 8 και 9 της 3/1981 Πυροσβεστικής Διάταξης.
5.    Κατασταλτικά μέτρα.
α) Όλοι οι υπαίθριοι χώροι συνάθροισης κοινού υποχρεούνται να έχουν ικανό αριθμό κρουνών για την κάλυψη όλων των χώρων, με εύκαμπτο ελαστικό σωλήνα 19 χιλιοστών με κατάλληλο ακροφύσιο, οι οποίοι να είναι συνδεδεμένοι με το δίκτυο ύδρευσης.
β) Φορητοί πυροσβεστήρες με κατάλληλη γόμωση και ανάλογο βάρος για τον χώρο που πρόκειται να προστατεύσουν, τοποθετούνται σε κατάλληλες θέσεις, ώστε κανένα σημείο της επιφανείας του χώρου να μην απέχει περισσότερο από 50 μέτρα από τον πλησιέστερο πυροσβεστήρα. Ο ελάχιστος αριθμός πυροσβεστήρων ανεξάρτητα από τα παραπάνω θα είναι δύο (2).
γ) Στους υπαίθριους χώρους συνάθροισης κοινού με επιφάνεια μεγαλύτερη των 2000 τετραγωνικών μέτρων απαιτείται να υπάρχει χειροκίνητο σύστημα συναγερμού.
 

Με τον όρο «Υπαίθριος χώρος» νοείται κάθε μη στεγασμένος χώρος συνάθροισης κοινού, του οποίου η όλη διαμόρφωση περιορίζει την ελεύθερη και άμεση διαφυγή του κοινού προς τα έξω από αυτόν ασφαλή χώρο και απαραίτητα, όλες οι οδεύσεις διαφυγής μέχρι τις τελικές εξόδους δεν διέρχονται μέσα από κλειστούς χώρους.

Όπου υπάρχουν σταθερές θέσεις, με ατομικά καθίσματα ο θεωρητικός πληθυσμός είναι ίσος με τον αριθμό των καθισμάτων. Στους χώρους που δεν υπάρχουν σταθερές θέσεις ο θεωρητικός πληθυσμός υπολογίζεται με βάση την αναλογία 1 ατόμου / 5 τετραγωνικά μέτρα εμβαδού δαπέδου.

Από κάθε σημείο υπαίθριου χώρου συνάθροισης κοινού πρέπει να εξασφαλίζεται η διαφυγή προς δύο τουλάχιστον τελικές εξόδους. Το μήκος όδευσης διαφυγής μέχρι την τελική έξοδο είναι απεριόριστο. Οι τελικές έξοδοι πρέπει κατα το δυνατόν να είναι απομακρυσμένες μεταξύ τους και σε τέτοια διάταξη ώστε: να ελαχιστοποιείται η πιθανότητα να φραχθούν συγχρόνως.
Ο αριθμός και τα ελάχιστα πλάτη των τελικών εξόδων δίνονται στο παρακάτω πίνακα:

Για κάθε 900 άτομα επιπλέον προστίθεται μια τουλάχιστον έξοδος με ελάχιστο πλάτος 1,80 μέτρα.

Για την φωτεινή σήμανση και τον φωτισμό των οδεύσεων διαφυγής υπαίθριων χώρων συνάθροισης κοινού, ισχύουν τα αναφερόμενα στα άρθρα 8 και 9 της 3/1981 Πυροσβεστικής Διάταξης.

α) Όλοι οι υπαίθριοι χώροι συνάθροισης κοινού υποχρεούνται να έχουν ικανό αριθμό κρουνών για την κάλυψη όλων των χώρων, με εύκαμπτο ελαστικό σωλήνα 19 χιλιοστών με κατάλληλο ακροφύσιο, οι οποίοι να είναι συνδεδεμένοι με το δίκτυο ύδρευσης.
β) Φορητοί πυροσβεστήρες με κατάλληλη γόμωση και ανάλογο βάρος για τον χώρο που πρόκειται να προστατεύσουν, τοποθετούνται σε κατάλληλες θέσεις, ώστε κανένα σημείο της επιφανείας του χώρου να μην απέχει περισσότερο από 50 μέτρα από τον πλησιέστερο πυροσβεστήρα. Ο ελάχιστος αριθμός πυροσβεστήρων ανεξάρτητα από τα παραπάνω θα είναι δύο (2).
γ) Στους υπαίθριους χώρους συνάθροισης κοινού με επιφάνεια μεγαλύτερη των 2000 τετραγωνικών μέτρων απαιτείται να υπάρχει χειροκίνητο σύστημα συναγερμού.

1.  Οι ημιυπαίθριοι χώροι συνάθροισης κοινού υπάγονται στις διατάξεις των κλειστών χώρων εκτός των περιπτώσεων που πληρούνται συγχρόνως οι παρακάτω προϋποθέσεις, οπότε εφαρμόζονται οι διατάξεις του άρθρου 12Α «ύπαιθροι χώροι συνάθροισης κοινού».
α. Ο χώρος πρέπει να είναι ισόγειος να μην υπάρχουν άλλοι υπερκείμενοι όροφοι και να μην γίνεται χρήση του δώματός του. Επιτρέπεται η ύπαρξη υπογείου χώρου, ο οποίος όταν δεν έχει λειτουργική σχέση με την κύρια χρήση του ισογείου χώρου, πρέπει να αποτελεί πυροδιαμέρισμα.
β. Η ενιαία επιφάνεια του ημιυπαίθριου χώρου συνάθροισης κοινού δεν πρέπει να υπερβαίνει τα 4500 τετραγωνικά μέτρα. Όταν η επιφάνεια υπερβαίνει τα 4500 τετραγωνικά μέτρα λαμβάνονται τα απαραίτητα μέτρα ανάλογα με τον τρόπο κατασκευής της στέγασης, ώστε να παραμποδίζεται η εξάπλωση της φωτιάς.
3. Να μην εμποδίζεται η κυκλοφορία και διαφυγή του κοινού από την συσσώρευση καπνού. Για τον λόγο αυτό πρέπει:
α) Κάθε δομικό στοιχείο της στέγης να απέχει το λιγότερο 3 μέτρα από το δάπεδο.
β) Το συνολικό άνοιγμα της παράπλευρης επιφάνειας να είναι τουλάχιστον το 50% αυτής. Η διάταξη των ανοιγμάτων πρέπει να γίνεται έτσι ώστε να διευκολύνει κατά το δυνατόν την απαγωγή του καπνού.
γ) Όπου κρίνεται απαραίτητο πρέπει να προβλέπονται κατάλληλα ανοίγματα στη στέγαση για την απαγωγή του καπνού.
4.  Στις διατάξεις του άρθρου 12Α «υπαίθριοι χώροι συ-νάθροισης κοινού» υπάγονται και οι ημιυπαίθριες κερκίδες αρκεί να πληρούνται οι παρακάτω προϋποθέσεις:
α) Η προϋπόθεση (3) του παρόντος άρθρου.
β) Η όλη κατασκευή όπως να αποτελείται από άκαυστα υλικά.
γ) Στις περιπτώσεις που υπάρχουν κάτω από τις κερκίδες χώροι οι οποίοι δεν έχουν λειτουργική σχέση με την κύρια χρήση της όλης κατασκευής, τότε οι χώροι αυτοί πρέπει να αποτελούν π υ ροδιά μέρισμα.
8. Οι περιπτώσεις α και γ της παρ. 1 του άρθρου 13 όπως αντικαταστάθηκε αυτό με το άρθρο 1 της 3α/1981 Πυροσβεστικής Διάταξης, τροποποιήθηκε και συμπληρώθηκε από το άρθρο 1 του 3β/1983 όμοιας, αντικαθίστανται και αναριθμούνται ως εξής:
α. Διπλωματούχος Μηχανικός και τεχνολόγος Μηχανικός, σύμφωνα με τις ισχϋουσες διατάξεις που ρυθμίζουν τα επαγγελματικά δικαιώματα αυτών. Οι Πυροσβεστικές Υπηρεσίες έχουν το δικαίωμα να ελέγχουν όπως ο υπογράφων τη μελέτη έχει αυτό το δικαίωμα.
β. Κατ’ εξαίρεση, για αίθουσες συγκέντρωσης κοινού με πληθυσμό μικρότερο των πενήντα (50) ατόμων η παραπάνω μελέτη δύναται να συντάσσεται και από τους ιδιοκτήτες ή τους εκμεταλλευτές αυτών, σύμφωνα με τις υποδείξεις της Πυροσβεστικής Αρχής.
9.  Η παρ. 3 του άρθρου 13 όπως αυτό αντικαταστάθηκε με το άρθρο 1 της 3α/1981 Πυροσβεστικής Διάταξης και τροποποιήθηκε μεταγενέστερα με το άρθρο 1 της 3β/ 1983 όμοιας, αντικαθίσταται ως εξής:
3. Σε κτίρια ή τμήματα κτιρίων π ου έχουν κατασκευασθεί ή έχει εκδοθεί οικοδομική άδεια πριν από την έναρξη ισχύος της 3/1981 Πυροσβεστικής Διάταξης, ανεξάρτητα από την προγενέστερη χρήση τους, στα οποία πρόκειται να λειτουργήσουν αίθουσες συγκέντρωσης κοινού και είναι αποδεδειγμένα αδύνατη η πλήρης συμμόρφωση προς ορισμένους όρους της διάταξης αυτής, η Πυροσβεστική Αρχή δύναται να εγκρίνει αποκλίσεις από την εφαρμογή αυτής, με την προϋπόθεση ότι δεν παραβλάπτεται ο βασικός σκοπός της πυροπροστασίας του κοινού με ανάλογη αύξηση των προληπτικών και κατασταλτικών μέτρων και μέσων πυροπροστασίας και την τοποθέτηση συστημάτων ανίχνευσης πυρκαγιάς και αυτόματης κατάσβεσης όταν η χρησιμοποιούμενη επιφάνεια είναι μεγαλύτερη από 1000 τετραγωνικά μέτρα ή τα απασχολούμενα άτομα περισσότερα από 50,
10.  Οι παρ. 7 και 8 του άρθρου 13 καταργούνται.
11. Η παρ. 6 του Παραρτήματος Β αντικαθίσταται ως εξής:
6. Ελάχιστη παροχή ύδατος.
α. Η ελάχιστη παροχή ύδατος για την κατηγορία I πρέπει να είναι 1200 λίτρα ανά λεπτό της ώρας για χρονική περίοδο τουλάχιστον 30 λεπτά. Όπου απαιτούνται περισσότεροι από ένας Κεντρικοί Σωλήνες Τροφοδότησης (Κ.Σ.Τ.) η ελάχιστη παροχή ύδατος πρέπει να είναι 750 λίτρα ανά λεπτό για καθένα πρόσθετο Κ.Σ.Τ. Η συνολική παροχή ύδατος δεν απαιτείται να ξεπερνά τα 7200 λίτρα ανά λεπτό για χρονική περίοδο τουλάχιστον 30 λεπτά.
Στην περίπτωση που μια πηγή τροφοδότησης τροφοδοτεί περισσότερα του ενός κτιρίων ή πυροδιαμερισμάτων, η συνολική παροχή ύδατος, μπορεί να ελαττωθεί σε 1200 λίτρα ανά λεπτό για τον πρώτο Κ.Σ.Τ. και 750 λίτρα ανά λεπτό για καθένα πρόσθετο Κ.Σ.Τ. με βάση το κτίριο ή το πυροδιαμέρισμα που απαιτεί το μεγαλύτερο αριθμό Κ.Σ.Τ.
Η παροχή ύδατος πρέπει να είναι ικανή να διατηρεί στο υψηλότερο σημείο λήψης καθενός Κ.Σ.Τ. τελική πίεση 4,4 bar με παροχή 1200 λίτρα ανά λεπτό στο υψηλότερο σημείο λήψης καθενός από τους άλλους Κ.Σ.Τ. με μεγίστη παροχή 7200 λίτρα ανά λεπτό.
β. Η ελάχιστη παροχή ύδατος για την κατηγορία II πρέπει να είναι 380 λίτρα ανά λεπτό για χρονική περίοδο τουλάχιστον 30 λεπτά. Η παροχή ύδατος πρέπει να είναι ικανή να διατηρεί πίεση 4,4 bar στο υψηλότερο σημείο λήψης καθενός Κ.Σ.Τ. με παροχή 380 λίτρα ανά λεπτό.
γ. Η ελάχιστη παροχή ύδατος για την κατηγορία III πρέπει να είναι η ίδια με την παροχή ύδατος της κατηγορίας I.
12. Στο παράρτημα Γ της 3/1981 Πυροσβεστικής Διάταξης προστίθεται παράγρ. 13 που έχει ως εξής:
13. Όπου εγκαθίσταται αυτόματο πότισμα καταιονισμού ύδατος το ειδικό υδραυλικό δίκτυο των καταιονητήρων εφόσον εξυπηρετεί μέχρι έξι (6) κεφαλές καταιονητήρων για κάποιο απομονωμένο χώρο, επιτρέπεται να συνδεθεί απευθείας με το εσωτερικό υδραυλικό δίκτυο ύδατος του κτιρίου, υπό την προϋπόθεση ότι αυτό έχει τη δυνατότητα να παρέχει 6 λίτρα ύδατος ανά πρώτο λεπτό και ανά τετραγωνικό μέτρο σε ολόκληρη την επιφάνεια του προστατευόμενου χώρου και την απαιτούμενη πίεση για τη σωστή λειτουργία των καταιονητήρων.
Μεταξύ του ειδικού υδραυλικού δικτύου αυτών των καταιονητήρων και του εσωτερικού υδραυλικού δικτύου ύδατος του κτιρίου πρέπει να παρεμβάλλεται βάννα με ασφαλιστικό μηχανισμό που την κλειδώνει στην ανοιχτή θέση.
Από τις διατάξεις της απόφασης αυτής δεν προκαλείται δαπάνη εις βάρος του Κρατικού Προϋπολογισμού.
Η απόφαση αυτή να δημοσιευθεί στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως.

Αθήνα, 31 Ιουλίου 1995
Ο Αρχηγός
ΑΝΤ/ΓΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΑΛΕΒΙΖΑΚΗΣ
Εγκρίνεται
Αθήνα, ΙΟΑυγούστου 1995
ο ΥΠΟΥΡΓΟΙ
ΣΗΦΗΣ ΒΑΛΥΡΑΚΗΣ
 

6. Ελάχιστη παροχή ύδατος.
α. Η ελάχιστη παροχή ύδατος για την κατηγορία I πρέπει να είναι 1200 λίτρα ανά λεπτό της ώρας για χρονική περίοδο τουλάχιστον 30 λεπτά. Όπου απαιτούνται περισσότεροι από ένας Κεντρικοί Σωλήνες Τροφοδότησης (Κ.Σ.Τ.) η ελάχιστη παροχή ύδατος πρέπει να είναι 750 λίτρα ανά λεπτό για καθένα πρόσθετο Κ.Σ.Τ. Η συνολική παροχή ύδατος δεν απαιτείται να ξεπερνά τα 7200 λίτρα ανά λεπτό για χρονική περίοδο τουλάχιστον 30 λεπτά.
Στην περίπτωση που μια πηγή τροφοδότησης τροφοδοτεί περισσότερα του ενός κτιρίων ή πυροδιαμερισμάτων, η συνολική παροχή ύδατος, μπορεί να ελαττωθεί σε 1200 λίτρα ανά λεπτό για τον πρώτο Κ.Σ.Τ. και 750 λίτρα ανά λεπτό για καθένα πρόσθετο Κ.Σ.Τ. με βάση το κτίριο ή το πυροδιαμέρισμα που απαιτεί το μεγαλύτερο αριθμό Κ.Σ.Τ.
Η παροχή ύδατος πρέπει να είναι ικανή να διατηρεί στο υψηλότερο σημείο λήψης καθενός Κ.Σ.Τ. τελική πίεση 4,4 bar με παροχή 1200 λίτρα ανά λεπτό στο υψηλότερο σημείο λήψης καθενός από τους άλλους Κ.Σ.Τ. με μεγίστη παροχή 7200 λίτρα ανά λεπτό.
β. Η ελάχιστη παροχή ύδατος για την κατηγορία II πρέπει να είναι 380 λίτρα ανά λεπτό για χρονική περίοδο τουλάχιστον 30 λεπτά. Η παροχή ύδατος πρέπει να είναι ικανή να διατηρεί πίεση 4,4 bar στο υψηλότερο σημείο λήψης καθενός Κ.Σ.Τ. με παροχή 380 λίτρα ανά λεπτό.
γ. Η ελάχιστη παροχή ύδατος για την κατηγορία III πρέπει να είναι η ίδια με την παροχή ύδατος της κατηγορίας I.