Ν. 2112/1920 (ΦΕΚ 67/Α` 18.3.1920)

Ο εργοδότης οφείλει να εκδώση δια τον απολυόμενον υπάλληλον πιστοποιητικόν περί του είδους και της διαρκείας της εκτελεσθείσης υπηρεσίας του επί τη ειδική δε αιτήσει του υπαλλήλου και περί του ποιού και της διαγωγής αυτού. 
 

1. Εργοδότης παραμελών την κατά τα ανωτέρω υποχρέωσιν καταγγελίας της υπαλληλικής συμβάσεως, οφείλει να καταβάλη εις τον απολυόμενο υπάλληλον αποζημίωσιν ίσην πτος το σύνολον των τακτικών αυτού αποδοχών ας θα ελάμβανε κατά τον χρόνο, προ του οποίου έδει να γίνη η καταγγελία, πλην αν εκ συμβάσεως ή εθίμου οφείλεται μεγαλυτέρα αποζημίωσις.
2. Ως τακτικαί αποδοχαί υπαλλήλου θεωρούνται ο μισθός, ως και πάσα άλλη παροχή, εφόσον δίδεται αντί μισθού, οίον παροχαί εις είδος, προμήθεια κλπ.
Ποσοστά επί κερδών ή εισπράξεων ή άλλης φύσεως σημμετοχή εις επιχείρησιν εφόσον χορηγούνται ανεξαρτήτως της κανονικής αμοιβής της εργασίας, δεν θεωρούνται τακτικαί αποδοχαί, πλην εναντίας συμφωνίας ή εθίμου. 

Υπάλληλος προτιθέμενος να λύση την υπαλληλικήν σύμβαση προς εργοδότην, οφέιλει ωσαύτως να καταγγείλη ταύτην προ χρόνου ίσου προς το ήμισυ του εν άρθρω 1ω δια τον εργοδότην ωρισμένου.
Ο χρόνος όμως ούτος εν ουδεμιά περιπτώσει θέλει υπερβή τους 3 μήνας, ουδ΄ η αποζημίωσις, εν περιπτώσει παραβάσεως της υποχρεώσεως προς καταγγελίαςν, το αντιστοιχούν εις τρεις μήνας κατά το άρθρον 3 ποσόν. 
 

1. Δύναται ο εργοδότης να καταγγείλη την σύμβασιν άνευ τηρήσεως προθεσμίας τινός, εάν εναντίον του υπαλλήλου υπεβλήθη μήνυσις δι΄ αξιόποινον πράξιν διαπραχθείσαν εν τη εξασκήσει της υπηρεσίας του ή απηγγέλθη κατ΄ αυτού κατηγορία δι΄ αδίκημα εν γένει φέρον χαρακτήρα τουλάχιστον πλημμελήματος.
2. Υπάλληλος απαλλαγείς δια βουλεύματος ή δικαστικής αποφάσεως των ως άνω κατηγοριών, δικαιούται να ζητήση την κατά το άρθρον 3 αποζημίωσιν.
3. Αποχή υπαλλήλου από της εργασίας, οφειλομένη εις βραχείας σχετικώς
διαρκείας ασθένειαν, προσηκόντως αποδεδειγμένη ή προκειμένου περί γυναικός εις λοχείαν, δεν θεωρείται ως λύσις της συμβάσεως εκ μέρους αυτού. 

1. Η μεταβολή του προσώπου του εργοδότου, οπωσδήποτε επερχομένη,
ουδαμώς επηρεάζει την εφαρμογήν των υπέρ του υπαλλήλου διατάξεων του παρόντος νόμου.
2. Εάν περιπτώσει πτωχεύσεως της επιχειρήσεως ο υπάλληλος δικαούται εις το ½ μόνον της κατά τ΄ ανωτέρω αποζημιώσεως, εφαρμοζομένων και εν προκειμένω υπέρ της πιστώσεως του υπαλλήλου πασών των προστατευτικών διατάξεων του εμπορικού νόμου. 

Πάσα μονομερής μεταβολή των όρων της υπαλληλικής συμβάσεως, βλάπτουσα τον υπάλληλον, θεωρείται ως καταγγελία τούτης, δι΄ ην ισχύουσιν αι διατάξεις του παρόντος νόμου. 

Ιδιωτικός υπάλληλος κατά την έννοιαν του παρόντος νόμου θεωρείται ο συγκεντρών τα εν άρθρω 10ω του νόμου 1234 ωρισμένα γνωρίσματα. 

1. Δια Β. διατάγματος δύνανται να ορισθώσιν αι λεπτομέρειαι της εφαρμογής του παρόντος νόμου.
2. Δια Β. διατάγματος επίσης, εκδοθησομένου το βραδύτερον εντός 4 μηνών από της ισχύος του παρόντος νόμου μετά γνωμοδότησιν του Γνωμοδοτικού Συμβουλίου Εργασίας, επεκταθήσεται η εκ του νόμου τούτου υποχρέωσις καταγγελίας της συμβάσεως εργασίας και επί τεχνικών υπηρετών και εργατών βιομηχανικών, βιοτεχνικών, μεταλλευτικών ή χειροτεχνικών επιχειρήσεων ως και επί πάσης φύσεως υπηρετών ή ιδιωτικών υπαλλήλων κατ΄ οίκον προσλαμβανομένων. Δια του αυτού Β. διατάγματος θέλουσι καθορισθή λεπτομερέστερον αι ως άνω κατηγορίαι των προσώπων εφ΄ ων θέλει επεκταθή η προς καταγγελίαν της συμβάσεως υποχρέωσις ως και αι κατά κατηγορίας προθεσμίαι αυτής και πάσα άλλη λεπτομέρεια.
Ο παρών νόμος, ψηφισθείς υπό της Βουλής και παρ΄ Ημών σήμερον κυρωθείς δημοσιευθήτω δια της Εφημερίδος της Κυβερνήσεως και εκτελεσθήτω ως νόμος του Κράτους.

Εν Αθήναις τη 11 Μαρτίου 1920
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
Οι Υπουργοί

Ο επί της Συγκοινωνίας Υπουργός

Α. Παπαναστασίου

Εθεωρήθη και ετέθη η μεγάλη του Κράτους σφραγίς.
Εν Αθήναις τη 12 Μαρτίου 1920
Ο επί της Δικαιοσύνης Υπουργός
Ιω. Δ. Τσιριμώκος