Θάνατος Α΄ Μηχανικού. Διεθνής δικαιοδοσία. Εφαρμοστέο δίκαιο. Αντιπρόσωπος ν. 762/78. ευθύνη κοινού δικαίου κατ’ άρθρ. 16 κν. 551/1915. Χρηματική ικανοποίηση λόγω ψυχικής οδύνης. Υποχρέωση αναγγελίας επισυμβάντος ατυχήματος στις αρμόδιες αρχές. Δ.Σ. περί ασφάλειας της ανθρώπινης ζωής στη θάλασσα (SOLAS) 1974.
Διεθνής Σύμβαση Βρυξελλών 1968 (κυρ. ν. 1814/88, ισχύς από 1.4.89), όπως τροποποιήθηκε από τη διεθνή Σύμβαση Ντονόστια Σαν Σεμπαστιάν 1989 (κυρ. ν. 2004/92, ισχύς από 1.7.92) για τη διεθνή δικαιοδοσία σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις. Στα αντικειμενικά όρια της ισχύος της περιλαμβάνονται και οι υποθέσεις που ανακύπτουν από τη σύμβαση ναυτολόγησης. Αν οι διάδικοι κατοικούν ή εδρεύουν σε διάφορα Κράτη, το Δικαστήριο εξετάζει αν συντρέχει η διεθνής δικαιοδοσία λόγω της γενικής δωσιδικίας της κατοικίας του εναγομένου (άρθρο 2 παρ. 1) λόγω άλλης ειδικής δωσιδικίας (άρθρα 5-15) ή λόγω ρητής παρέκτασης (άρθρο 17 όπως ισχύει).
Διεθνής Σύμβαση Ρώμης 1980 (κυρ. ν. 1792/88, ισχύς από 1.4.91) για το εφαρμοστέο δίκαιο στις συμβατικές ενοχές. Προβλέπει ότι η σύμβαση καταρχήν διέπεται από το δίκαιο που επέλεξαν τα συμβαλλόμενα μέρη. Αν δεν έχει γίνει επιλογή, η σύμβαση εργασίας διέπεται (α) από το δίκαιο της χώρας όπου ο εργαζόμενος παρέχει συνήθως την εργασία του ε εκτέλεση της σύμβασης, ακόμη και αν έχει αποσπασθεί προσωρινά σε άλλη χώρα, ή (β) αν δεν παρέχει συνήθως την εργασία του σε μία μόνο χώρα, από το δίκαιο της χώρας όπου βρίσκεται η εγκατάσταση που τον προσέλαβε, εκτός αν από το σύνολο των περιστάσεων συνάγεται ότι η σύμβαση εργασίας συνδέεται στενότερα με άλλη χώρα, οπότε εφαρμοστέο είναι το δίκαιο αυτής.
Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 25 και 26 ΑΚ, 1, 2 και 3 της Σύμβασης της Ρώμης 1980, 914 ΑΚ, 1 και 16 του κ.ν. 551/15 και 66 ΚΙΝΔ συνάγεται ότι η ευθύνη από ναυτεργατικό ατύχημα δεν ταυτίζεται με την ευθύνη από αδικοπραξία. Δε ρυθμίζεται από το άρθρο 26 ΑΚ αλλά από το δίκαιο που διέπει τη σύμβαση ναυτικής εργασίας δηλ. εκείνο που ορίζεται από το άρθρο 25 ΑΚ ή μετά την 1.4.91 από το άρθρο 3 παρ. 1 ΔΣΡ.
Αντιπρόσωπος ν. 762/78. ευθύνεται σε ολόκληρο με τον εργοδότη για κάθε υποχρέωση που απορρέει από το συμφωνητικό πρόσληψης ή τη σύμβαση ναυτολόγησης που έχει συνάψει με το ναυτικό. Η ευθύνη του αντιπροσώπου του αλλοδαπού εργοδότη ρυθμίζεται σε κάθε περίπτωση από το Ελληνικό δίκαιο. Οι διατάξεις του ν. 762/78 αποτελούν κανόνες άμεσης εφαρμογής κατ’ άρθρ. 7 παρ. 2 ΔΣΡ και περιέχουν συγχρόνως λανθάνοντες κανόνες ιδ.δ.δ. που καθορίζει ως εφαρμοστέο δίκαιο για την ευθύνη του αντιπροσώπου τη lex fori.
Συμφωνητικό πρόσληψης ή προσύμφωνο ναυτικής εργασίας. Αποτελεί ιδιότυπη οριστική συμφωνία. Παράγει αποτελέσματα ανάλογα με τη βούληση των συμβαλλομένων κατ΄ άρθρ. 361 ΑΚ. Δεν απαιτείται η τήρηση τύπου ούτε η καταχώρησή της στο ναυτολόγιο. 
Ναυτεργατικό ατύχημα. Έννοια. Συνιστά και ο κατά την εκτέλεση της εργασίας ή με αφορμή αυτής θάνατος του ναυτικού, όταν αυτός είναι αποτέλεσμα βίαιης και αιφνίδιας επενέργειας εξωτερικού αιτίου, το οποίο δεν ανάγεται αποκλειστικά στην οργανική ή παθολογική προδιάθεση του παθόντος και δε θα συνέβαινε χωρίς την εργασία και τις περιστάσεις εκτέλεσής της.
Ευθύνη κοινού δικαίου κατ΄ άρθρο. 16 κν 551/1915. ο παθών από ναυτεργατικό ατύχημα ή σε περίπτωση θανάτου του σοι συγγενείς του, δικαιούνται να εγείρουν αγωγή του κοινού δικαίου και να ζητήσουν κατ΄ άρθρ.297, 298, 914 και 922 ΑΚ πλήρη αποζημίωση μόνο αν το ατύχημα μπορεί να αποδοθεί σε δόλο του εργοδότη ή των προστηθέντων από αυτόν ή έχει επέλθει σε εργασία, στην οποία δεν τηρήθηκαν οι διατάξεις ισχυόντων νόμων, διαταγμάτων ή κανονισμών για τους όρους ασφαλείας των εργαζομένων και βρίσκεται σε αιτιώδη συνάφεια με τη μη τήρηση των διατάξεων αυτών.
Χρηματική ικανοποίηση λόγω ψυχικής οδύνης των συγγενών θανόντος ναυτικού. Για τη θεμελίωσή της αρκεί το κοινό πταίσμα του εργοδότη ή των προστηθέντων από αυτόν.
Υποχρέωση αναγγελίας επισυμβάντος ατυχήματος στις αρμόδιες Αρχές ώστε να φροντίσουν για τον άμεσο εντοπισμό και παροχή βοήθειας προς διάσωση των επιβαινόντων. Καθιδρύεται από τους ισχύοντες νόμους (άρθρ. 12 κν 551/1915, 1 επ. ν. 762/1978), τη ΔΣ περί «προστασίας της ανθρώπινης ζωής στη θάλασσα» (SOLAS) 1974 (κυρ.ν. 1045/80), τα κρατούντα χρηστά ναυτιλιακά συναλλακτικά ήθη και από τη γενική αρχή του εργατικού δικαίου περί υποχρέωσης του εργοδότη έναντι του εργαζομένου πρόνοιας, επίδειξης επιμέλειας, σύνεσης και προσοχής σχετικά με τη διασφάλιση της ζωής και υγείας, σωματικής ακεραιότητάς του αλλά και αποφυγής επιδείνωσης επικίνδυνης γι’ αυτόν κατάστασης.
Ναυτολόγηση Α΄ Μηχανικού σε αλιευτικό πλοίο.
Αιφνίδια και οριστική απώλεια κάθε επικοινωνίας με το πλοίο ενώ βρισκόταν στον Ινδικό Ωκεανό. Κρίση περί βύθισης του πλοίου και θανάτου του ναυτικού, ο οποίος οφείλεται σε βίαιο συμβάν που έλαβε χώρα κατά την εκτέλεση της εργασίας και με αφορμή αυτή.
Εργατικό ατύχημα. Έλλειψη οποιουδήποτε στοιχείου από το οποίο να προκύπτει ότι το ατύχημα και ο εξ αυτού θάνατος του ναυτικού προκλήθηκαν λόγω μη τήρησης από τον εργοδότη διατάξεων νόμων, διαταγμάτων και κανονισμών που προβλέπουν μέτρα ασφαλείας των εργαζομένων. Δεν οφείλεται αποζημίωση σύμφωνα με το κοινό αστικό δίκαιο. Μη ύπαρξη τακτικής επικοινωνίας της πλοιοκτήτριας εταιρείας με το πλοίο ώστε να ενημερώνεται συνεχώς για τις επικρατούσες συνθήκες. Παράλειψη της πλοιοκτήτριας να προβεί σε άμεση αναγγελία του επισυμβάντος ατυχήματος προς τις αρμόδιες αρχές. Αμέλεια πλοιοκτήτριας και αντιπροσώπου αυτής. Αιτιώδης συνάφεια με το επελθόν ζημιογόνο αποτέλεσμα. Χρηματική ικανοποίηση λόγω ψυχικής οδύνης του συγγενών του θανόντος ναυτικού.