ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΤΥΧΗΜΑ. ΑΣΦΑΛΙΣΜΕΝΟΥ ΣΤΟ ΙΚΑ. ΕΥΘΥΝΗ ΕΡΓΟΔΟΤΗ ΚΑΙ ΠΡΟΣΤΗΘΕΝΤΟΣ. ΕΙΣ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΕΥΘΥΝΗ ΤΕΧΝΙΚΟΥ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ. ΣΥΝΥΠΑΙΤΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΠΑΘΟΝΤΟΣ. ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΚΡΑΤΗΣΗ. 
Όταν ο παθών από εργατικό ατύχημα υπάγεται στην ασφάλιση του ΙΚΑ τότε ο εργοδότης απαλλάσσεται τόσο από την κατά το κοινό δίκαιο ευθύνης προς αποζημίωση, όσο και της ειδικής αποζημίωσης του Ν. 551/1914, είτε το ατύχημα προήλθε από πράξη ή παράλειψη του ίδιου είτε προστηθέντος υπ΄ αυτού. Η απαλλαγή καλύπτει και την περίπτωση της ειδικής αμέλειας, όταν δηλαδή το ατύχημα έγινε γιατί δεν τηρήθηκαν διατάξεις νόμων, διαταγμάτων ή κανονισμών περί των όρων ασφαλείας στην εργασία. Μόνο εάν το ατύχημα οφείλεται σε δόλο του εργοδότη ή του προστηθέντος υπ΄ αυτού υποχρεούται να καταβάλει τη διαφορά μεταξύ του ποσού της κατά το κοινό δίκαιο αποζημίωσης και του ολικού ποσού των χορηγούμενων από το ΙΚΑ παροχών. Επίσης διατηρεί ο παθών την αξίωση για χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης κατά του εργοδότη και του προστηθέντος υπ΄ αυτού, όταν το ατύχημα οφείλεται σε πταίσμα τους. Σε περίπτωση εργατικού ατυχήματος λόγω μη τήρησης εκ μέρους του εργοδότη των όρων ασφαλείας, δεν εφαρμόζεται το άρθρο 300 ΑΚ περί συνυπαιτότητας του παθόντος, ούτε για την επέλευση ούτε για την έκταση της ζημίας, ακόμη και εάν ο τελευταίος παρέβη αδικαιολόγητα τους όρους ασφαλείας, στα αυτεπαγγέλτως ειδικά στην περίπτωση του καθορισμού της χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης ή ψυχικής οδύνης.
Διατάξεις: άρθρα 34 (παρ.2), 60 (παρ.3), ΑΝ 1846/1951, 16 (παρ. 1, 3) Ν 551/1914