Θάνατος ναυτικού σε ναυάγιο. Δ.Σ. περί ασφάλειας της ανθρώπινης ζωής στη θάλασσα (SOLAS) 1974. Δ.Σ. περί διεθνών γραμμών φόρτωσης 1966. Ευθύνη κοινού δικαίου. Πλήρης αποζημίωση. Χρηματική ικανοποίηση.
Εφοπλιστής είναι και ο φερόμενος ως εκπρόσωπος πλοιοκτήτριας εταιρείας που έχει συσταθεί εικονικά, εφόσον ασκεί μέσω αυτής την επιχειρηματική του δραστηριότητα και εκμεταλλεύεται το πλοίο για δικό του αποκλειστικά λογαριασμό. Ενδεικτικά προσλαμβάνει τον πλοίαρχο και τα μέλη του πληρώματος, δίνει εντολές στον πλοίαρχο για τον προορισμό του πλοίου, αποφασίζει για τις ναυλώσεις και τις επισκευές του πλοίου, έχει επαφές με τους νηογνώμονες και αποκομίζει για δικό του λογαριασμό τα κέρδη από το πλοίο.
Ευθύνη κοινού δικαίου. Σύμφωνα με το άρθ. 16 κ.ν. 551/1915, ο παθών από ναυτεργατικό ατύχημα ή σε περίπτωση θανάτου του οι συγγενείς του, δικαιούνται να εγείρουν αγωγή του κοινού δικαίου και να ζητήσουν πλήρη αποζημίωση μόνο αν το ατύχημα οφείλεται σε μη τήρηση ισχυόντων νόμων, διαταγμάτων και κανονισμών σχετικά με τους όρους ασφαλείας των εργαζομένων στο πλοίο, οι οποίοι εκτός των γενικών κανόνων και διευθυντηρίων αρχών για την ασφαλή διεξαγωγή των πλόων καθορίζουν και ειδικά μέτρα ασφαλείας των εργαζομένων.
Δ.Σ. «περί της ασφάλειας της ανθρώπινης ζωής στη θάλασσα» (SOLAS) 1974 (κυρ.ν. 1045/1980). Στο Κεφάλαιο 1 του Κανονισμού 10 προβλέπεται ότι «το σκάφος, οι μηχανές και ο εξαερισμός ενός φορτηγού πλοίου, θα επιθεωρούνται μετά τη συμπλήρωση της κατασκευής αυτών και κατόπιν, κατά τέτοιο τρόπο και χρονικά διαστήματα, ως η Αρχή ήθελε κρίνει αναγκαίο για να εξασφαλισθεί ότι η κατάσταση αυτών είναι από πάσης φύσεως ικανοποιητική». Περαιτέρω στον Κανονισμό 11 (όπως αντικαταστάθηκε από το Πρωτόκολλο Λονδίνου 1978 –κυρ.ν. 1159/1981) προβλέπεται ότι «η κατάσταση του πλοίου και του εξαερισμού του θα διατηρείται συμφώνως προς τις διατάξεις της Σύμβασης και του παρόντος Πρωτοκόλλου, ώστε να εξασφαλίζεται ότι το πλοίο θα παραμείνει ικανό να ανοιγεί στη θάλασσα χωρίς κανένα κίνδυνο για το ίδιο ή τους επιβαίνοντες αυτού».
Δ.Σ. «περί Διεθνών Γραμμών Φορτώσεως» 1966. Στον Κανονισμό 1 προβλέπεται ότι «η Αρχή θα πρέπει να ικανοποιείται πως η γενική κατασκευαστική αντοχή του περιβλήματος του σκάφους είναι ικανή στο βύθισμα που αντιστοιχεί στα προσδιοριζόμενα έξαλα του πλοίου. Πλοία κατασκευασμένα και συντηρούμενα με τις απαιτήσεις ενός Νηογνώμονα αναγνωρισμένου από την Αρχή μπορεί να θεωρηθεί ότι διαθέτουν ικανή αντοχή».
Θάνατος ναυτικού από πνιγμό κατόπιν βύθισης του πλοίου οφειλόμενης αποκλειστικά στην κακή κατάσταση του πλοίου, η οποία δεν του επέτρεψε να αντεπεξέλθει σε συνηθισμένες συνθήκες κακοκαιρίας. Ευθύνη του εφοπλιστή, ο οποίος από βαριά αμέλεια παρέλειψε να λάβει τα αναγκαία μέτρα για τη συντήρηση του πλοίου. Παράβαση ειδικών μέτρων ασφαλείας που προβλέπονται στον Κανονισμό 11 της Δ.Σ. «περί της ασφάλειας της ανθρώπινης ζωής στη θάλασσα» (SOLAS) 1974, στον Κανονισμό 1 της Δ.Σ. «περί Διεθνών Γραμμών Φορτώσεως» 1966, στα άρθρα 22 και 28 του Β.Δ. 806/1970 και στο Β.Δ. 542/1968. Αξιώσεις συγγενών του θανόντος για πλήρη αποζημίωση σύμφωνα με τις διατάξεις του κοινού αστικού δικαίου για την απολεσθείσα οφειλόμενη από το νόμο διατροφή και για χρηματική ικανοποίηση λόγω ψυχικής οδύνης.