ΑΛΛΟΔΑΠΟΙ ΝΑΥΤΙΚΟΙ. ΝΑΥΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ. ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΤΥΧΗΜΑ. ΕΦΑΡΜΟΣΤΕΟ ΔΙΚΑΙΟ. ΣΥΜΒΑΣΗ ΡΩΜΗΣ. Οι συμβαλλόμενοι μπορούν να επιλέξουν ελεύθερα οποιοδήποτε δίκαιο, ακόμη και δίκαιο που δεν έχει καμία σχέση με τη σύμβαση εργασίας. Το δίκαιο αυτό μπορεί να είναι δίκαιο μη συμβληθέντος κράτους στη Σύμβαση της Ρώμης του 1980 για το εφαρμοστέο δίκαιο στις συμβατικές ενοχές ή χώρας που δεν είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, χωρίς καμία προϋπόθεση αμοιβαιότητας και χωρίς να έχει σημασία αν ο εργαζόμενος προέρχεται από κράτος μέλος της ΕΕ ή από τρίτη χώρα, ούτε ο τόπος παροχής της εργασίας. Η επιλογή όμως του δικαίου δεν μπορεί να οδηγήσει στην στέρηση του εργαζομένου από την προστασία που του εξασφαλίζουν οι αναγκαστικού δικαίου διατάξεις του δικαίου που θα ήταν εφαρμοστέο εάν δεν είχε γίνει η επιλογή. Επίσης, δεν μπορεί να θιγεί η εφαρμογή των κανόνων δικαίου της χώρας του δικάζοντος δικαστή που ρυθμίζουν αναγκαστικά την περίπτωση, ανεξάρτητα από το εφαρμοστέο στη σύμβαση δίκαιο. Τέτοιοι κανόνες κατά το ελληνικό δίκαιο, περιλαμβάνονται και στο Ν. 551/1915 για την αποζημίωση των εργατικών ατυχημάτων καθώς και οι ελληνικές συλλογικές συμβάσεις ναυτικής εργασίας. Στη ναυτική εργασία, τόπος παροχής αυτής είναι το πλοίο και εφαρμόζεται το δίκαιο της σημαίας του πλοίου. Εφόσον κριθεί ότι είναι εφαρμοστέο το ελληνικό δίκαιο σε σύμβαση ναυτολόγησης τότε εφαρμόζονται και οι ελληνικές ΣΣΝΕ, χωρίς διάκριση και χωρίς τον όρο αμοιβαιότητας, τόσο επί Ελλήνων, όσο και επί αλλοδαπών ναυτικών.
Διατάξεις: άρθρα 2, 3 (παρ. 1), 6, 7 (παρ. 2) Ν. 1792/1988 (Σύμβαση Ρώμης), 25 ΑΚ, 1, 3, 5 (παρ. 1) ΑΝ 3276/1944, 83, 105 ΚΙΝΔ, Ν 551/1915