Δικαιούται εις ισόβιον σύνταξιν ο καταστάς ανίκανος και απομακρυνθείς υπάλληλος συνεπεία τραύματος ή νοσήματος εξ αιτίας της υπηρεσίας εφ' όσον τούτο είναι απότοκον αυτής. Θεωρείται συντρέχων τοιούτος σύνδεσμος εάν το συμβάν έλαβε χώραν και καθ' οδόν προς την οικίαν του ή προς τον τόπο εκτελέσεως της υπηρεσίας του. Κατ' εξαίρεσιν δεν γεννάται δικαίωμα εις σύνταξιν του παθόντος υπαλλήλου οσάκις ο παθών συνετέλεσε δια πράξεων ή παραλείψεών του συνιστωσών βαρείαν αμέλειαν. Τοιαύτη η βαρεία αμέλεια υπάρχει όταν η εκτροπή του παθόντος είναι ιδιαιτέρως μεγάλη ή ασυνήθως σοβαρά. Το εις σύνταξιν δικαίωμα της χήρας, ως εκ μεταβιβάσεως, ακολουθεί επί βαρέος πταίσματος του θανόντος συζύγου της την τύχην του δικαιώματος αυτού. Η ρύθμισις αύτη δεν προσκρούει εις συνταγματικάς διατάξεις ουδέ εις το άρθρον 21 παρ.1 του Συν/τος περί προστασίας του γάμου, της μητρότητος και της παιδικής ηλικίας. Η κρίσις του δικαστηρίου της ουσίας περί της υπάρξεως βαρέος πταίσματος ως έννοια νομική υπόκειται εις τον αναιρετικόν έλεγχον της Ολομελείας. Κρίνεται βαρύ πταίσμα η οδήγησις αυτοκινήτου μεθ' υπερβολικής ταχύτητος και επί του αριστερού μέρους της οδού.
Συνημμένο | Μέγεθος |
---|---|
Ελ. Συν. 273/80 | 102.09 KB |