Όταν ο παθών από εργατικό ατύχημα υπάγεται στην ασφάλιση του ΙΚΑ, τότε ο εργοδότης απαλλάσσεται από κάθε υποχρέωση για αποζημίωσή του, είτε αυτή είναι η κατά το κοινό δίκαιο αποζημίωση, είτε η κατά τις διατάξεις του ν. 551/1915 ειδική αποζημίωση και μόνο εάν το ατύχημα οφείλεται σε δόλο του εργοδότη ή του υπ' αυτού προστηθέντος, υποχρεούται αυτός να καταβάλει στον παθόντα τη διαφορά μεταξύ του ποσού της κατά το κοινό δίκαιο αποζημιώσεως και του ολικού ποσού των υπό του ΙΚΑ χορηγουμένων στον παθόντα παροχών. Η ανωτέρω απαλλαγή ισχύει και στην περίπτωση εκείνη κατά την οποία το εργατικό ατύχημα οφείλεται στη μη τήρηση των διατάξεων ισχυόντων νόμων, διαταγμάτων ή κανονισμών περί των όρων ασφαλείας. Διατηρεί όμως ο παθών ή η οικογένειά του (σε περίπτωση θανάτου του), σε κάθε περίπτωση, την αξίωση για χρηματική ικανοποίηση της ηθικής του βλάβης ή της ψυχικής οδύνης (η οικογένειά του), εφ' όσον το ατύχημα οφείλεται σε πταίσμα των ανωτέρω υπαιτίων προσώπων. Οι αγωγές με τις οποίες επιδιώκεται η αποζημίωση του παθόντος από εργατικό ατύχημα δεν υπόκεινται σε τέλος δικαστικού ενσήμου. Η ανωτέρω απαλλαγή καλύπτει και τις αξιώσεις για χρηματική ικανοποίηση της ηθικής βλάβης του παθόντος ή της ψυχικής οδύνης της οικογενείας του, σε περίπτωση θανάτου αυτού εκ του ατυχήματος.
Κυριότερες διατάξεις: Ν. 551/1915 άρθρα 1,2,15 παρ. 2 και 16 παρ. 1 και 3. Α. ν. 1846/1951 άρθρα 34 παρ.2 και 60 παρ. 3 Εισ. Ν. Κ. Πολ. Δ. άρθρο 52 παρ. 8.