Τα αρ. 62 και 63 ΚΙΝΔ, τα οποία ρυθμίζουν ειδικά θέματα αντιμισθίας και αποζημιώσεως για απώλεια αντικειμένων του ναυτικού σε περίπτωση ναυαγίου, δεν θίγουν το δικαίωμα του ναυτικού για χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης βάσει άλλων διατάξεων και δη του ν. 551/1915 σχετικά με την ευθύνη προς αποζημίωση των παθόντων από ατυχήματα κατά την εργασία τους. Ηθική βλάβη προξενείται συνεπεία βλάβης της ψυχικής υγείας του ναυτικού, εκλαμβανόμενης ως διαταραχής της ψυχικής του λειτουργίας, η οποία προκλήθηκε σε αυτόν από τον ισχυρό κλονισμό που έπαθε από το ναυάγιο του πλοίου. Για τον καθορισμό του ύψους της χρηματικής αποζημίωσης λαμβάνεται υπόψη και η ιδιότητα των δικαιούχων ως επαγγελματικών ναυτικών και άρα πλέον εξοικειωμένων στις σκληρές συνθήκες της θάλασσας και εκτεθειμένων στο ενδεχόμενο ναυτικού ατυχήματος.
Με την από 3.12.2000 αγωγή τους οι ενάγοντες επικαλούμενοι ότι όλοι τους προσλήφθηκαν και ναυτολογήθηκαν, με την εκεί σημειούμενη για καθένα απ΄ αυτούς ειδικότητα, στο υπό ελληνική σημαία Ε/Γ - Ο/Γ πλοίο «ΕΞΠΡΕΣ ΣΑΜΙΝΑ», Ν.Π. 8193, πλοιοκτησίας της εναγομένης, ζήτησαν να αναγνωριστεί ότι αυτή είναι υποχρεωμένη να καταβάλει στον καθένα τους, ανά 70.000.000 δραχμές, με το νόμιμο τόκο από της επιδόσεως της αγωγής και μέχρις εξοφλήσεως, ως χρηματική ικανοποίηση, για την ηθική βλάβη που υπέστησαν συνεπεία της προσβολής της υγείας του, κατά το ναυάγιο του προαναφερθέντος πλοίου, που έλαβε χώρα στις 26.9.2000 και το οποίο οφείλεται στην αποκλειστική άλλως συντρέχουσα υπαιτιότητα (βαρύτατη αμέλεια), του πλοιάρχου του πλοίου και του υποπλοιάρχου– αξιωματικού ασφαλείας, προστηθέντων της εναγομένης. Ότι ειδικότερα κατά το προστεθέν κατά τα άνω ναυάγιο και εξαιτίας των φρικτών συνθηκών που επικρατούσαν, κατά τη διάρκεια του ναυαγίου αυτού, όπως αυτές αναλύονται στην αγωγή τους, υπέστησαν τόσο σωματικές κακώσεις όσο και μεγάλη ψυχική ταλαιπωρία, η οποία είχε ως συνέπεια να υποστεί πλήγμα ο ψυχισμός τους και δη να αλλάξει ολοκληρωτικά έτσι ώστε ο ύπνος τους είναι ήδη αδύνατος από τους εφιάλτες και δεν είναι σε θέση να ξαναναυτολογηθούν, εφόσον αδυνατούν και να αντικρίσουν πλοία στο λιμάνι.
Επί της εν λόγω αγωγής και μετά από συζήτηση που διεξήχθη κατ΄ αντιμωλίαν των διαδίκων, εκδόθηκε η εκκαλουμένη, με την οποία έγινε αυτή εν μέρει δεκτή και αναγνωρίσθηκε ότι η εναγομένη είναι υποχρεωμένη να καταβάλει στον καθένα ενάγοντα (πλην των παραιτηθέντων) ανά 5.000.000 δρχ. επιβλήθηκε δε σε βάρος της (της εναγομένης) μέρος των δικαστικών εξόδων των εναγόντων, ορισθέν στο ποσό των 2.000.000 δρχ.
Κατά της αποφάσεως αυτής παραπονούνται ήδη οι εκκαλούντες (τόσον οι ενάγοντες όσο και η εναγομένη) για τους λόγους, που αναφέρονται στα εφετήρια δικόγραφα και ανάγονται σε εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου, καθώς και σε πλημμελή εκτίμηση των αποδείξεων, ζητούν δε την εξαφάνισή της και στη συνέχεια οι μεν ενάγοντες – εκκαλούντες (ζητούν) να γίνει δεκτή η αγωγή στο σύνολό της η δε εναγομένη- επίσης εκκαλούσα (ζητεί την απόρριψη της αγωγής στο σύνολό της, άλλως να γίνει δεκτή εν μέρει η αγωγή και να αναγνωρισθεί ότι οφείλει αυτή να πληρώσει στον κάθε ενάγοντα ποσό μέχρι 1.000.000 δρχ.