το άρθρον 1 του ύπ’ άριθ. 1 Νομοθετικού Διατάγματος της 30 Απριλίου 1941 «περί των αρμοδιοτήτων τής Κυβερνήσεως, των Υπουργών και άλλων διατάξεων», άποφασίζομεν καί διατάσσομεν:

1.  Διά κοινών αποφάσεων, εκδιδομένων παρά των επί τής Συγκοινωνίας και Εργασίας Υπουργών και δημοσιευόμενων διά της Έφημερίδος της Κυβερνήσεως, επιτρέπεται η επιβολή ή και ή αυξησις των προσθέτων τελών επί των επιβατικών εισιτηρίων, φορτωτικών και δελτίων αποσκευών απασών των εν Ελλάδι σιδηροδρομικών επιχειρήσεων και εκμεταλλεύσεων υπέρ των Ασφαλιστικών ’Οργανισμών του προσωπικού αυτών.
Δι’ όμοιων αποφάσεων δύναται να καταργείται ή να μειούται ή κατά τ’ ανωτέρω επιβολή ή αυξησις των προσθέτων τελών, έφ’ όσον αποδεδειγμένως η οικονομική κατάστασις των οικείων Ασφαλιστικών Οργανισμών εξασφαλίζει την εκπλήρωσιν των υπό των κειμένων 3·ατάςεών προόλ επομένων υποχρεώσεων των.
2.  Διά την είσπραξιν τών κατά τήν προηγουμένην παράγραφον τελών και τήν απόδοσιν του προϊόντος τούτων εις τούς οικείους Ασφαλιστικούς Οργανισμούς, ισχύουν και εφαρμόζονται αί κείμεναι σχέτικαι διατάξεις.
3. Τα έκ της εφαρμογής των διατάξεων του παρόντος άρθρου προκόπτοντα ζητήματα ρυθμίζονται δι’ αποφάσεων των επί της Συγκοινωνίας και Εργασίας Υπουργών.
 

Δι' αποφάσεων του Υπουργού Εργασίας, δημοσιευόμενων εις την Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, επιτρέπεται, όπως προσαυξάνονται αί συντάξεις των συνταξιούχων των Ασφαλιστικών Οργανισμών, τής δικαιοδοσίας τού Υπουργείου Εργασίας.
Αί κατά την προηγουμένην παράγραφον προσαυξήσεις και το ποσοστόν τούτων ορίζονται, λαμβανομένων ύπ’ όψιν των οικονομικών συνθηκών των συνταξιούχων και της οικονομικής αντοχής του οικείου Ασφαλιστικού ’Οργανισμού αυτών.
 

Αί κατά τας κειμένας διατάξις ασφαλιστικαί εισφοραί ησφαλισμένων και εργοδοτών υπέρ των οικείων Ασφαλιστικών Οργανισμών αυτών, υπολογίζονται και επί των βάσει των ύπ’ αριθ. 310 και 354 (άρθρ. 5) Νομοθετικών Διαταγμάτων χορηγούμενων αυξήσεων, εξαιρέσει μόνον της εισφοράς της διαφοράς της αυξήσεως του μισθού του πρώτου ή πλειόνων μηνών, στον προβλέπεται κα: τοιαύτη εισφορά.
Αι ασφαλιστικαί εισφοραί όμως υπέρ αυτοτελών Ασφαλιστικών Οργανισμών, πρόνοιας ή κλάδων πρόνοιας, υφισταμένων εις τα Ταμεία Συντάξεων υπολογίζονται ως μέχρι τούδε και άνευ των κατά τ’ ανωτέρω χορηγούμενων αυξήσεων.
 

Ο αριθμος των δικαιουμένων της ύπο του άρθρου μόνου τού νόμου 6097 καθοριζόμενης συντάξεως έκ του Ταμείου Συντάξεων Ηθοποιών κλπ. ορίζεται εις δέκα (10).

Ή αληθής έννοια του άρθρου 18 του νόμου 551, ως τούτο ετροποποιήθη, είναι, οτι τότε μόνον δεν δύναται ν’ αξιωθή κατά τον νόμον τούτον έξ ατυχήματος αποζημίωσις, όταν ή παρά τών έν τώ άρθρω τούτω αναφερομένων ταμείων χορηγούμενη σύνταξις παρέχεται τώ παθόντι λόγω του ατυχήματος και μόνον δι’ αυτό, κεφάλαιοποιουμένη δέ κατά τήν κρίσιν του Δικαστηρίου και μετ’ άφαίρεσιν των εις βάρος του ήσφαλσμένου γενομένων κρατήσεων καί του τόκου τούτων συμπληροί το κατά τόν νόμον 551, ως ετροποποιήθη καταβλητέου ποσον αποζημιώσεως.
Το Δικαστηρίου έν τη κατά το προηγούμενου εδάφιον αποτάσει του δέον να μνημ.........τα στοιχεία, βάσει των οποίων ήχθη εις την κρίσιν, ότι ή σύνταξις κεφαλαιοπουμένων συμπληροί ή oυ την υπό του νόμου παρεχομένην άποζημίωσιν.

Ή ισχύς του παρόντος άρχεται από τής δημοσιεύσεώς του εις την Εφημερίδα τής Κυβερνήσεως.

Έν Αθήναις τη 21 Αύγουστου 1041
Το Υπουργικόν Συμβούλιον
Ό Πρόεδρος
Γ. ΤΣΟΛΑΚΟΓΛΟΥ
Τα Μέλη
Α ΛΙΒΙΕΡΑΤΟΣ, Π. ΔΕΜΕΣΤΙΧΑΣ, Σ. ΓΚΟΤΖΑΜΑΝΗΣ, ΠΛ. ΧΑΤΖΗΜΙΧΑΛΗΣ, Σ. ΜΟΥΤΟΥΣΗΣ, X. ΚΑΤΣΙΜΗΤΡΟΣ, Ν. ΜΑΡΚΟΥ.
Εθεωρήθη και ετέθη η μεγάλη του Κράτους σφραγις.
Έν Αθήναις τη 23 Αύγουστου 1941.
Ό επί της Δικαιοσύνης Υπουργός
ΑΝΤ. ΛΙΒΙΕΡΑΤΟΣ